کہانی پراگا بےبے
ایس ساقی
جے بے بے کتے دلجیت نوں کوئی کم کرن لئی آکھ وی دیندی تاں میں ہی نس کے اوہ کم کرن لئی ٹر پیندا۔ مینوں لگدا جویں اجیہا کرن تے بے بے نوں میرے تے بہت پیار آوے گا اتے اوہ کوٹ لئی ہور ودھیا سوت کتے گی۔
کئی وار گوانڈھ دیاں عورتاں اٹھ نو وجے رات تیک سوت کت کے اپنے اپنے گھراں نوں چلیاں جاندیاں، پر بے بے ہور رات گئے تیک وڈی بھین نال مل کے ان کتدی رہندی۔ جنی دیر تک چرکھا چلدا، میں جاگدا رہندا۔ پھر اک دن اجیہا وی آیا کہ کتن دا سارا کم مک گیا۔ اگلے دن ہٹی توں رنگ لیا کے بے بے نے چلھے تے گرم پانی کرکے رنگ پکانا سی۔ میرے کولوں چلھے وچ پاتھیاں لا کے اگ تاں نہ بالی گئی، پر میں بے بے نوں پاتھیاں ضرور پھڑاندا رہا۔ اس دن میں بے بے اتے وڈی بھین دے بہت کہاں وی سکول نہیں گیا۔ میں ویکھنا چاہندا ساں کہ اوہ کویں اگ بالن گیاں، پانی ابالن گیاں، کویں رنگ پکان گیاں اتے پھر مل کے کویں سوت نوں رنگن گیاں جس نوں بن کے میرے کوٹ لئی کپڑا تیار ہووے گا۔
جلاہا سوت لے گیا۔ اوہ دس دناں بعد مڑ آن لئی کہہ گیا، پر میں اگلے دن سویرے ہی اس دے گھر پہنچ گیا۔
چاچا کپڑا تیار ہو گیا؟
میرے اس سوال تے جلاہا بولیا تاں کجھ نہیں، پر اس نے میرے ول اس طرحاں ویکھیا جویں میں کملا ہوواں جہڑا اگلے دن ہی کپڑے دا سوال لے کے اس دے بوہے تے پہنچ گیا سی۔ جنے دن کپڑا نہ آیا، میں سکولوں گھر آ کے بے بے نوں ضرور پچھدا رہا، بے بے کی جلاہا کپڑا دے گیا؟
مساں ہی دس دن لنگھے۔ جدوں اک دن میں سکولوں گھر مڑیا تاں جلاہا بن کے پھڑا گیا سی۔ میں روز وانگ ماں نال کپڑے دی گل کیتی تاں اس نے کوٹھڑی ول اشارہ کر دتا۔ ایہہ سندیاں میں بستا اک پاسے وگاہ ماریا اتے کوٹھڑی وچ جا پلاں وچ کوٹ دا کپڑا لے کے باہر آ گیا۔ مینوں تاں یقین ہی نہیں سی آ رہا کہ ماں اتے بھین نے میرے لئی سچ مچ ہی کوٹ دا کپڑا تیار کروا دتا سی۔ میں کنا چر کپڑے نوں وار وار ہتھ لا کے ویکھدا رہا۔
ساڈی گلی وچ چاچا پریتم سنگھ رہندا سی۔ اوہ پٹیالے وچ راجے دے محلاں دا درزی سی۔ اوہ رانیاں دے کپڑے سیون وچ ماہر سی۔ میری بے بے نوں اوہ بھابی آکھدا سی اتے میں تے دلجیت اس نوں چاچا سددے ساں۔ اوہ کدے کدائیں گلی والیاں دے کپڑے وی سیوں دندا سی۔ ایہہ وکھری گل کہ اوہ ست دن کہہ کے کئی وار کئی مہینیاں تیک کپڑے سیوں کے نہیں سی موڑدا۔
آ بھابی، بہہ جا، باہرلی بیٹھک وچ داخل ہندی ماں نوں ویکھ اس نے کیہا۔
وے پریتم بیٹھنا کاہدا، آہ تیرا چھوٹا بھتیجا ہے گا۔ اس دے کوٹ دا کپڑا لے کے آئی ہاں۔ توں چھیتی ہی سیوں دیئیں، اپروں ٹھنڈ وی تاں اتردی آ رہی ہے۔ ماں نے شاید ایہہ اس کرکے آکھیا سی کیونکہ پریتم چاچے بارے اوہ جاندی سی کہ اوہ کدے وی کسے دا کپڑا وقت تے سیوں کے نہیں دندا سی۔
چاچے نے میرے کوٹ دا میچ لے لیا۔
وے کدوں دیویں گا ایہہ کوٹ؟
بھابی، ہفتہ بھر تاں لگ ہی جاوے گا۔ جے سچ پچھیں بھابی، میرے کول تاں پہلاں ہی محل دے کپڑیاں دا ڈھیر لگیا پیا۔ پتہ نہیں لگدا ایہہ رانیاں انے کپڑیاں دا کردیاں کی نیں؟
ساڈیاں تریمتاں تاں اک سوٹ نال ورھا لنگھا دیندیاں نیں۔
توں ہفتے مگروں کوٹ دے دیویں گا نہ؟ بے بے نے گل ادھوری چھڈ دتی جویں اوہ پریتم چھیمبے کولوں پکی ہاں کروانا چاہندی سی۔
بھابی، میں بھلا تیرے اگے جھوٹھ کویں بول سکداں میں کوٹ ست دناں بعد ہی دے دیواں گا۔ (جاری اے)
