غزل

حنیف ساقی

اکلاپے دے ہتھوں میں گھبرایا ساں
تاں اسمانوں دھرتی ویکھن آیا ساں
اوسے ویلے جنت مینوں چھڈنی پئی
ردیا جان توں پہلاں میں سرمایہ ساں
رج کے پیتی باقی رُوڑھ کے ٹر گئے نیں
کسے نہ سوچیا میں وی تے ترھیایا ساں
ڈگا واں تے بھُل گیا پہچان مری
میں جس چن دا کل تیکر ہمسایہ ساں
خالی ہتھیں ٹوریا مینوں دنیا نیں
جیویں جگ تے خالی ہتھیں آیا ساں
میرے تک نہیں آیا ساقی جام ترا
میں تے ایتھے جھگا ساڑ کے آیا ساں