نعت شریف

علی احمد گجراتی

زمانے دے حسیناں چوں حسِیں پاسے سوا یوسف
میرے آقا ۖ تیرے دَر تے مگر دِسیا گدا یوسف
ذرا وی رُعب نہ منیا زلیخا دے سراپے دا
تیری والیل زُلفاں چوں نہ ہو پائے رِہا یوسف
تِرے صدقے چ عیسیٰ نوں مسیحائی ملی جگ تے
تِرے مہتاب مُکھڑے توں گدا کیتی ضیا یوسف
زمانے دے حسِیں سارے بنے بَردے سی یوسف دے
تیرے دربار عالی وِچ کھڑا اے سر نوا یوسف
درُوداں دا وظیفہ ہی غلاماں دی عبادت ہے
علی احمد پڑھے چاہے پڑھے اوہ پارسا یوسف