غزل

عبد الکریم قدسی

منہ دا ذائقہ کوڑا کوڑا کھیسے ساڈے سکھنے
اساں غریباں نویں بہار دے میوے کاہدے چکھنے
بھاگاں والی دھرتی دے پتّ سڑیاں بھاگاں والے
ساری عمر مشقت کردے پھیر بھڑولے سکھنے
گھپّ ہنیرے اندر کہڑا ودھ کے دیوے بالے
روشنیاں نوں ترس گئے نے ایہہ اکھیاں دے رکھنے
ساڈے جسم دا ننگ لکاندی دھوڑ مشقت والی
اسیں ے اپنے جسے کادھے سانبھ سنبھال کے رکھنے
لمیاں لمیاں کاراں دے وچ بیٹھیاں دسن ڈیناں
ننگے پیریں کولے چگدے قدسی جسم سلکھنے