غزل

ڈاکٹر عصمت اللہ زاہد

سوچیا تے شیشہ چکنا چور سی
ویکھیا تے سولی تے منصور سی
سوچ کے توں دس اوہ سچ کیہ بولدا
جیہڑا بندہ روٹیوں مجبور سی
اونے ای ہتھ پیر مارے اوس نیں
بھنور توں جناں کنارہ دور سی
اونا اوہنوں لبھنا مشکل ہوگیا
جس قدر اوہ جگ تے مشہور سی
گزر گئی ساری تے زاہد ویکھیا
زندگی سی یا کوئی تندور سی