غزل

منصور عزمی

روشنیاں دے بُوٹے دل وِچ پالو پالی رکھاں گا
کالے گُھپ ہنیرے نوں میں سدا اُجالی رکھاں گا
’’مینوں گُڑھتی سورج دی اے‘‘ ٹِکن نہ دیاں ہنیرا
اپنے لہو دے نال میں ایتھے بتی بالی رکھاں گا
اج وِی دَس خاں لوکاں دی کیوں کالی قسمت لِکھنا ایں
دھرتی دے اُس مالک اگے گل سوالی رکھاں گا
مظلوماں نوں کارے تیرے ہور نہیں پرچاء سکدے
مینوں دَس! ایہناں نوں میں، کد تیکر ٹالی رکھاں گا
ماڑے نَسدے نیں یاں روندے ایہہ ورتارا چنگا نہیں
اپنیاں بالاں نوں میں ایہو ای گل سکھالی رکھاں گا
اَکھاں میریاں بھَکھدِیاں ہووَن بھاویں ہاڑ دے سورج وانگ
پر میں اپنے جُثے اندر سوچ سیالی رکھاں گا
عزمیؔ جہڑی دیس میرے وچ ہُونجھا پھیرن آوے گی
وِچ کلاوے اپنے دے میں اوہ تپالی رکھاں گا