غزل
صابرحسین امداد
پھلاں بدلے سانوں وٹے
مٹیاں دے نال اسیں اٹے
ایتھے ہر کوئی مولا جٹ اے
دھرتی ساری لٹ پلٹ اے
آل دوالے دشمن ساڈے
سجن ویکھ کے متھا وٹے
ترلے منتاں کوئی نہ کرے
دل دا چور تا بڑا ہی لٹ اے
دکھاں دے وچ سڑدے سڑدے
سورج‘ اگ پیا چن تے سٹے
