غزل
یونس بھٹی
رہندے اپنی تھاں سیانے
پھڑ کے سانجھ دی لاں سیانے
بوڑھاں گھر چوں وڈھ نہیں دیندے
رکھدے سانبھ کے چھاں سیانے
ماں بنا کے رکھدے ہے نے
اپنی دھرتی ماں سیانے
سوچن، چتھن، تولن پہلے
گل کردے نے تاں سیانے
بھٹی اوہناں کھادے گند نے
جہڑے ڈھیر سی کاں سیانے
