غزل
ویرسپاہی
ہائے کنہاں نامعلوماں تھانہ ای لٹ کھڑیا اے
تھانے دار نے ایم این اے دا بندہ کاہنوں پھڑیا اے
کتی وچ کپاہ دے وڑ گئی سب رولا پے پاندے او
اوہدا وی کجھ کر لو جہڑا سور کمادے وڑیا اے
بندہ بندہ ٹھونہاں بنیا‘ پھردا میرے حق اندر
جدن دا مینوں مر جانا عشقے دا سپ لڑیا اے
اوہدے مکھڑے اُتے نیناں دے لشکارے ایوں لگدے
رات ہنیری دے وچ جیویں بدل تاریاں جڑیا اے
دیندا نہیں سی ادھ نکرما گل تے ساری اینی سی
کیہ دساں کیوں ویرؔ سپاہیے‘ چور نوں چنگا گھڑیا اے
