غزل
یونس بھٹی
اپنی میں نوں مار رہیا واں
روح توں لاہ ایہ بھار رہیا واں
بال کے اپنے تن دے دیوے
چانن رج کھلار رہیا واں
دل کیتا اے ورھیاں پچھوں
چھیڑ اج دل دے تار رہیا واں
جنہوں ساہ ساہ یاد سی کیتا
اوہنوں ہن وسار رہیا واں
ماضی دے جھلکارے تک تک
تتڑے دیدے ٹھار رہیا واں
غزل اُلیکشن لگیاں لگدا
یار دی زلف سنوار رہیا واں
جتھے ہوسن سنگ سجناپے
بھٹی شہر اُسار رہیا واں
