غزل
وِیرسپاہی
اکھ وچ اوہدے نور دا دیوا جگدا اے
جنہوں ویکھاں اوہدے ورگا لگدا اے
دل دا مکہ اتے مدینہ اوتھے اے
جیہڑی جُوہے نور دا دریا وگدا اے
دیکھ رہیا واں سوہنے سوہنے مُکھاں تے
کیہدا جلوہ لٹ لٹ کر کے دگدا اے
وچ پیا امر الہی لٹکے روح بن کے
بندہ مٹی پانی تے اگ دا اے
کوئی وڈا چور ہے یا ہے سادھو اوہ
ویر اساڈے دل نوں جیہرا ٹھگدا اے
