غزل
نور محمد نور
ساڈے پلے کتھے دھپ دپہراں دی
پنڈاں دے بھاگاں وچ رونق شہراں دی
کول کھلو کے حال کسے نوں کہہ دیون
اینی چنگی قسمت کتھے نہراں دی
ساگر دے دکھ درد پھرولن بہہ گئیاں
بات جدوں میرے سنگ ہوئی لہراں دی
پھیر کویں ہن مناں گل وچولے دی
رقم کھڑی ہے سر تے پہلے مہراں دی
اس دی ہاں تے نربھر ہے رکنا جانا
ہمت کتھے بناں اجازت ٹھہراں دی
نازک، نرم، ملوک پنڈے نوں ڈھک کے تر
دھپ بڑی تکھی پیندی ہے، قہراں دی
ہوکے، ہاواں،تے دھبے بدنامی دے
کول میرے ہے کھٹی پچھلے پہراں دی
سوچاں دے ستھر نے غزلاں نور دیاں
بھاویں گھاٹ اجے ہے لگدی بحراں دی
