غزل

کرمجیت سنگھ

چن دیاں رشماں تیرے باجھوں ہین بجلیاں ہو گئیاں
تیرے راہ ول ویہندے ویہندے اکھاں جھلیاں ہو گئیاں
یاد تیری نوں یاد سی کیتا من کجھ ہولا ہو جاوے
من نے ہولا کی ہونا سی پلکاں گلیاں ہو گئیاں
نظر سراپی میری مینوں کل پتہ اے چل گیا
کوئلاں سی کلول کردیاں کلیاں کلیاں ہو گئیاں
گیت میرے نے ضد ایہہ کیتی راگ تیرا من موہندے نیں
جہڑے ساز نوں وی ہتھ لایا تاراں ڈھلیاں ہو گئیاں
سپنے وچ راتیں توں آیا، آیا وی اک پل دے لئی
توں آپے ہی سوچ لیا اس نال تسلیاں ہو گئیاں
گھروں ٹرے ساں تیرے در ول اکو رستہ جاندا اے
باہر نکلے اکھاں ساہویں کنیاں گلیاں ہو گئیاں