غزل
بابا نجمی
اس دھرتی تے ہن تک مینوں دسیاں ذاتاں دو
اک دا ناں ایں نھیرا بابا اک دا ناں ایں لو
تیرے اگے نخرا کاہدا تیرے اگے اڑیاں کیہ
اسیں آں تیرے انھے ڈھگے جتھے مرضی جو
اوہدے نال کھلو کے اپنا کیہ میں رنگ وکھاں
کتھے چن دا ٹوٹا یارو کتھے بجھیا چو
اج وی مرنا کل وی مرنا مر کے چھٹنی جان
جد تک ساہ نیں وچ میدانے انکھاں نال کھلو
اس دن میرے اُتے ربا سٹے اگ اسمان
جس دن لوڑاں پچھے اپنا شیشہ لواں لکو
اج وی ن ہیں جے کڈھن دتا مینوں دل دا ساڑ
اج وی میرے سجناں کیتا میرے نال دھرو
ظالم اگے کردے پئے نیں جہڑے رحم اپیل
کنڈیاں وچوں لبھدے پئے نیں پھُلاں جہی خشبو
اپڑ گئے نیں بُلھیاں تیکر بابا دل دے چاء
سُفنا سچ کراں میں اپنا میرے نال کھلو
