غزل
افضل احسن رندھاوا
رتّ سیاہی ابلے قلم دے سنگل ٹٹن
قید چوں اندر والے حرف کدے تے چھٹن
میں سونے جہے اکھر مٹھاں بھر بھر ونڈاں
چنگے لوکی ہس ہس جھولیاں بھر بھر لٹن
میں لفظاں وچّ بیجاں پیار امن دیاں فصلاں
اک اک بی چوں سو سو بوٹے پھٹن
بندے دی بندیائی لکھاں تاں جو بندے
اک دوجے تے غصے نال نہ پھل وی سٹن
میں لکھاں، میں لکھاں میں لکھدا ہی جاواں
شالہ قلم تے حرف دے رشتے کدی نہ ٹٹن
افضل احسن لفظ چ اسم اعظم جاگے
دکھاں، درداں والے دکھ درداں توں چھٹن
