غزل

افضل احسن رندھاوا

افضل احسن سچ آکھن دا، لبھّ نواں کوئی ڈھنگ
چکن لئی صلیب تے پین نوں زہر پیالہ منگ
یا میتھوں ایہہ سننا، بولنا، ویکھنا، سوچنا لے لے
یا مینوں وی اپنی ڈونگھی، چپّ دے رنگ چ رنگ
یا تے مینوں اکھیاں دے میں تینوں دیکھاں چاکھاں
یا پھر میں وی لوکاں وانگوں، بہہ کے گھوٹاں بھنگ
منگ لیا تے اک بھورا جیہا، چانن وی نہیں دیندا
کہندا ہندا سیں منگ لے، منگ لے، منگ لے نہ سنگ
میرے سارے بیلی مینوں پچھدے نے کی گل اے
اج کل کسے نہ کسے بہانے، ٹریا رہنایں جھنگ
عشقَ تے وارا کھا جاندا، پر تھاں سی بہتا اچا
افضل احسن مار گیا، یاراں نوں تیڑ دا ننگ