غزل
عاصم بخاری
امن دے نال جے آدم جگ تے اپنا ڈنگ ٹپائے
تاں حیاتی اندروں مُکن ظلم قہر دے سائے
جنگ تے موت دا کالا بدل خوف دلاں وچ پائے
فیر وی خورے کیوں نت آدم جنگ میدان لگائے
کوئی تے آئے آ کے جہڑا‘ ہن آدم نوں سمجھائے
ہن سب کاہدی رل کے جگ تے امن دی نظر اتارن
اک آیا سی آدم جگ تے‘ دنیا نویں اسارن
آدم وی ہن جگ تے لوکو‘ آدم بو پکارن
