دو ہتھ
طاہرہ جبیں
میری ہر تخلیق ازل توں
دو ہتھاں دے ناں
تے اوہ سوہنے ہتھ نیں جہدے
اوہ اے میری ماں
مڑ کے اپنے بچپن ولّے
جد میں جھاتی پاں
صبح سویرے ایہو دو ہتھ
پیار دے نال جگان
بستہ گل وچ پان
ٹور سکولے مینوں
مگروں رب اگے اٹھ جان
مولا میری دھی نوں وی توں
رکھیں نال امان
دھپ نہ نیڑے آوے ایہدے
ہر دم رکھیں چھاں، پڑھ لکھ جاوے
وڈی ہو کے بڑا کماوے ناں
ایس توں پچھوں فیر اوہ ہتھ
میریاں نکیاں نکیاں کماں دے وچ
رجھے رہن
جہڑا قلم اوہ پھڑ نہ سکن
مینوں آن پھڑان
لکھنا فیر سکھان
جو کجھ وی ہن لکھنی آں میں
سب اوہو لکھوان
نال نصیباں پہنچ گئی آں
فن وچ جہڑی تھاں
جان لوو ایہہ میں نہیں لوکو!
ایہہ وے میری ماں
