غزل
عبادنبیل شاد
میں سورج نال جد وی اکھ ملائی اے
تیرے مُکھ دی لالی نظریں آئی اے
کنے ای سپ مڈھ دوالے بیٹھے نیں
ویڑھے چنگی رات دی رانی لائی اے
ہتھیں جسا ونھیائے اندروں باہروں میں
ہتھیں دل دے بوہے تھوہر اُگائی اے
انج سیاپا کیتائے تیرے وچھڑن دا
تیری یاد دی پھوڑی اجے وچھائی اے
میں پنڈے تے درد ہنڈائے ویلے دے
میں پنڈے تے امبر ول چڑھائی اے
شادؔ میں ایدوں ودھ کے کلاّ کیہ ہوندا
اپنی لاش وی آپے ای دفنائی اے
