غزل
طفیل عامر
جان بجھ کے ویکھ اکھ میٹی لوکاں
میرے نال تے یارا چنگی کیتی لوکاں
کوئی کلم کلا‘ کتھے کتھے لڑدا
پتہ نہ لگا کدوں رلائی سیتی لوکاں
جد سر کمبن لگا تے سو پیر وی ہلن
ڈیرے لائے جا کے فیر مسیتی لوکاں
آخر ایہدا کوئی تے بیبا چن چڑھنا سی
رجھ رجھ کے جو کھیڈی لُکن میٹی لوکاں
اپنی پیڑ میں دساں لوکاں تائیں کیویں
ہڈ بیتی اے میری‘ تے جگ بیتی لوکاں
عامر آئی واری تے میں کھیڈ نہ سکیا
پیراں ہیٹھاں دبی میری گیٹی لوکاں
