غزل
ساحل اعوان
وچھڑے سجن وی آن ملیسن
آسن اوہ وی اک دن گھڑیاں
جنہاں نوں ایہ اڈیک ملن دی
اوہ رہون راہہ وچ کھڑیاں
اوہ ڈالی نہ پھلدی ویکھی
سی جو وی سُکیاں سڑیاں
کدے اوہ نہ منزل پاون
جو وی جان توں ڈریاں
اُہدی رحمت نال حسینا
اوہ ہو گئیاں کھوٹیو کھریاں
