غزل
طاہروزیرآبادی
ہووے وس تے درد جگا ویکھاں
بے وس ہاں کیویں سزا ویکھا
ٹٹ گئی جو تند ترکلے دی
دھاگہ پونی توں ہویا جد ویکھاں
دل جاگدا تے اک رہی ستی
ستے یار دے وچ وفا ویکھاں
ہووے اکھ تے کراں پہچان تیری
اگ فقیر دی سینے چہ لا ویکھاں
صبر آ جاوے دل وچ طاہر
سوہنے رب دی جدوں رضا ویکھاں
