غزل

جان کاشمیری

یار میرے حال نہ پُچھو چال ہُوئی بے ڈھنگی اے
چھت تے لمکے امن دا جھنڈا اندر خانہ جنگی اے
دھیرے دھیرے کھا جاندی اے دین دھرم انساناں دا
دنیا اندر رزق دی تنگی سبھ توں بھیڑی تنگی اے
کوئی سیانا سوچ کے دسّے مطلب ایس بجھارت دا
ویکھ کے مینوں اَتھری مائی، کڑیاں وانگر سنگی اے
گلما پاٹا، وال مدولے اوہدی حالت دساں کیہ
کاغذ دی اِک گُڈّی سمجھو کِکّر اُتّے ٹنگی اے
وچھڑن ویلا سِر تے آیا چیتے رکھیں میرا قول
پیار دی رنگت کدی نہ بدلے سو رنگی بد رنگی اے
اپنی اپنی لوڑاں پاروں سارے رشتے ناتے نیں
کوئی نہ ایتھے ویری میرا کوئی نہ میرا سنگی اے
جھوٹی اَنا دا اِک اِک جھگڑا کرکے مُکایا اینی گل
سارے جگ توں مندا میں اوہ سارے جگ توں چنگی اے