غزل
حبیب جالب
اچیاں کندھاں والا گھر سی، رو لیندے ساں کھل کے
ایسی وا وگائی او ربا رہِ گئی جندڑی رل کے
چار چفیرے درد انھیرے، ہنجو ڈیرے ڈیرے
دکھیارے ونجارے آ گئے کدھر رستہ بھل کے
یاد آئیاں کچھ ہور وی تیرے شہر دیاں برساتاں
ہور وی چمکے داغ دلاں دے نال اشکاں دے دھل کے
اپنی گلّ نہ چھڈیں جالب شاعر کجھ وی آکھن
اپنی رنگت کھو دیندے نے، رنگ رنگاں وچ گھل کے
