امن دا سورج
غلام شبیر عاصم
اَمن دے پُھٹدے سورج ا گے
توپاں دے سرجُھکدے ویکھاں
غصے دے نال نیلے پیلے
اُڈن لگے جہازاں نُوں میں
اُڈدے اُڈدے رُکدے ویکھاں
قبراں ورگے مورچیاں اندر
لاشاں نیئں مَیں!
پیار دے بوٹے اُگدے ویکھاں
سرُ سلوک دی دھرتی اُتے
سانجھے ڈنگرچُگدے ویکھاں
