ککھاں لدی
عاصم پڑھیار
روز نماشاں نِکے ہندیاں
بکل وچ ولیٹ کے آکھے
گھپ ہنیرا چنگا نہیں اے
کوہڑھی تے انبھوندی پترا
روز نِماشاں ٹپ کے کندھاں
ویڑھے دے وچ اوندی پترا
لگے دا تے لا جاندی اے
نِکے بال نوں کھا جاندی اے
میں کیوں نکلن دیواں تینوں
رکھ بھروسا ماں دے اتے
سئیں جا میرے ہاں دے اتے
نالے ماں دی جھولی دے وچ
ستے بال نوں کھاندی نہیں اوہ
ماں دے ہندیاں آندی نہیں اوہ
پر ایہ گل اے اوس ویلے دی
جد ایہ وِتھاں پئیاں نہیں سن
میں ہن دھرتی اتے وساں
اوہ ہن دھرتی تھلے
کتھوں لبھ لیاواں دسو
بکل وچ لکاون والی
شامو شام سواون والی
بھاویں گبھرو سارا ہاں میں
پر میں ڈردا سوندا نہیں ہاں
اونتر جانی آ نہ جاوے
ککھاں لدی کھا نہ جاوے
