غزل

کلیم شہزاد

اوہدے مکھ توں وارے جگنو
میں ساہواں دے سارے جگنو
نھیرا رستہ ڈک کھلوتا
اکھیاں کولے تارے جگنو
نور منارے بن گئے جہڑے
انھی رات نے مارے جگنو
اوہ تے کھیڈے کرن کھڈونے
میرے کول سہارے جگنو
رات نوں ساہ نذرانہ دے گئے
ہس کے پی گئے پارے جگنو
صبح سویر توں شاماں تیکر
لا جاندے نیں لارے جگنو
تتلی راہواں ویہندی رہندی
چڑھ جاندے نیں کھارے جگنو
کالی رات سناوے باتاں
بھردے رہن ہنگارے جگنو
کون کلیم نوں دسے کیویں
جیون بازی ہارے جگنو