غزل

الیشع ایاز

عشق نگر وچ توں تے کڑیئے بھاویں بڑی سجاکھی
دھوکھا دینوں مڑدی نہیں ایہہ دنیا ویکھی چاکھی
جے خشبو وی بدلا دین توں پہلاں اڈ پڈ جاندی
کہڑا کردا پالے ٹھر ٹھر پھلاں دی فر راکھی
عدنوں ٹر کے اج تائیں توں تے غصے غصے رہنا ایں
رب نے کہڑی بندیا تینوں ماڑی گل سی آکھی
اوہدی اکھ وچ ساڈا نہ جگراتا جیکر ہوندا
گوڑھی نیندے سوں جانا سی چادر لے کے کھاکی
پچھ ایازؔ توں اک اک رت دے مالک نوں کہ ساڈی
کدوں پیار دی فصل ایہ پکنی آنی کدوں وساکھی