جھوٹھے کرن کلول

اكرم شیخ

ساڈے جہے تیجی دنیا دے ملکاں وچ وقت بدل جاندا اے حالات تبدیل نہیں ہوندے۔ اوہو ای ان پڑھتا‘ اوہو ای غریبی‘ لاچاری تے بے بسی‘ انساناں دی رگاں وچ زہر وانگوں پھیلدی رہندی اے۔ انسانی جسم نیلے پیلے ہو جاندے نیں پنجر وچوں ہڈیاں جھاتی پا کے دنیا نوں ویکھدیاں رہندیاں نیں۔ کسے نوں کوئی پروا نہیں ہوندی۔ انسان تے انسانیت دوویں اک دوجے نوں ویکھ کے شرمندہ ہوندے نیں پر حالات نوں بدلن لئی کوئی جہد نہیں کردے۔ اپنے آل دوالے موجود معاشی تے معاشرتی نظام نوں تبدیل کرن لئی اپنے گھروں باہر پیر نہیں کڈھدے۔ چار چفیرے کھلوتیاں کندھاں نوں ای گھر سمجھ کے اپنے آپ نوں تسلی دیندے مقدراں نوں گل دا طوق بنائی رکھدے نیں۔
کہڑے مقدر تے کہڑی قسمت‘ سب ملائیت دی کھیڈ اے؟ جہڑی حکمراناں نال ملی ہوندی اے۔ حاکمیت تے ملائیت نے اک دوجے دی رکھیا لئی بارٹر کیتا ہویا اے امام غزالی تاں عالماں دے حکمراناں دے نیڑے ہون لئی آکھیا سی تاں جے حکمران کراہے نہ پین۔ جتھے کتھے حکمران عوام نوں پروکھے کرکے‘ اپنے سیاسی‘ مالی تے ذاتی فیدیاں لئی ظلم تے زیادتی کرن عالم اوہناں نوں حق سچ دیاں آکھیاں دسیاں ہدایتاں ول موڑ دین پر نہیں۔
جدوں سرکار دربارے کرسی ملی قاضی تے قاضی القضاء بنے۔ سہولتاں تے آسانیاں گھر بیٹھے ملن لگیاں تے فیر کہڑی ہدایت تے رہنمائی؟۔ تگڑیاں دا ست ویہاں دا سو‘ ماڑیاں لئی مقدراں دے پَولے‘ حکمراناں دا فرمایا ای وچار دھارا بن گیا۔ ماڑے قسمت دے گدھی گیڑے وچ ای پئے رہے۔ نہ کوئی خواہش نہ کوئی تبدیلی‘ مرشد بلھے شاہ آکھیا سی:
ملاں تے مثالچی دوہاں اکو چت
لوکاں دسن چاننا آپ انھیرے نت
اصل وچ ایہ لوبھ تے لابھ دا انھیرا سی جہدے وچ صرف دولت تے عزت دا چانن ای نظر آئوندا سی۔ جہڑی حکمراناں دی سانجھ تے لوکاں دی ان پڑھتا چوں جھلکدا سی۔ عقیدے عقیدت دے شکنجے وچ جکڑے لوک وی حاکمیت تے ملائیت دی ملی بھگت رگڑے جاندے رہے تے فیر کہڑی معاشی تے معاشرتی تبدیلی؟
وقت بدلدا رہیا حالات نہیں بدلے۔ حالات بدلن لئی نظام نوں بدلن دی لوڑ ہوندی اے حکومتاں بدلیاں نہ حکمران؟ اک مویا دوجا آیا‘ پیو مر گیا اوہدی تھاں اوہدا پُتر آ گیا حکمرانی دا اوہو طریقہ چلدا رہیا صرف اوہدا رنگ روپ تبدیل ہوندا رہیا۔ صدیاں لنگھ گئیاں حکمران بدلے نہ نظام بدلیا۔
حکمراناں ویلے نال سوچ وچار بدلے‘ نویاں قدراں تے راہواں بنا لئیاں۔ لوکائی نوں اوہناں توں دور ای رکھیا۔ لوکاں نوں بھکھ وی دتی‘ ان پڑھتا وچ وی وادھا کیتا بھکھ نے اجتماعی سوجھ وی کھا لئی۔ سب نوں اپنی اپنی پے گئی نہ کوئی تعلق رہیا نہ رشتہ۔ نہ کوئی سوچ رہی نہ احساس… دن تے رات اکو کجھ ہو گئے حیاتی کھوہ دا ڈھگا بن گئی۔ رہندی کھوہندی کسر اکیہویں صدی دی انفارمیشن ٹیکنالوجی نے پوری کر دتی۔ حکمراناں میڈیا دی آزادی نوں اپنے جپھے وچ کیتا۔ پورا سچ اوہو ای ہویا جہڑا حکمراناں دا سی تے فیر جھوٹھو جھوٹھ چوتالی ہو گئی۔ نہ کجھ لکھیا گیا نہ کجھ کدھرے بولیا گیا صحافی دانشور گونگے ہو گئے۔ ایناں جھوٹھ بولیا گیا کہ… اوہو ای سچ ہے جہڑا حکومتاں تے حکمراناں دا ہے کمرشل ازم نے کجھ فیدیاں لئی حکمراناں دی پسند نوں ای سامنے رکھیا۔
علم، حکمت تے دانائی نوں قلم فروشی بنا دتا گیا اوہو ای نیڑے رہ گئے باقی سب فارغ کروا دتے گئے۔ ایہو جیہا نواں پاکستان بنایا گیا لوکی ضیاء الحقی پاکستان وی بھُل گئے کیوں جے کوڑے مارن نالوں بھکھ دی سزا وڈی ہوندی اے۔ ایہ کوئی نواں پاکستان سی نہ نواں نظام۔ صدیاں دا ای تسلسل سی‘ جہدے وچ صرف چہرے بدلدے رہے حکمران بدلے نہ نظام‘ جس دی نشاندہی مرشد بلھے شاہ تن سو ورھے پہلاں کیتی سی:
قصر نام قصور ہے جتھے مونہوں نہ سکن بول
اوتھے سچے گردن ماریئے جھوٹھے کرن کلول