سفرنامہ

( ؔوقار احمد وقار)

میں اج فیر قلم پھڑلکھن بیٹھا آں تے ایہ نویں سال 2021دے پہلے مہینے جنوری دی پندرہ تریخ اے۔ایہ لکھت روزوار بھلیکھا وچ کدوں چھپدی اے ،ایہ اخبار دی اپنی ترجیحی مرضی وی اے تے حق وی ، خیر۔۔۔۔۔۔!!!
15 جنوری واصف علی واصف ؒ ہوراں دا جنم دن اے۔
زمانہ طالبعلمی وچ سرکار واصف علی واصفؒ نوں ساہمنے بہہ کے Liveسنن دا موقع نصیب رہئیا اے۔ آپ فرماندے نیں کہ
آکھن نوں تے دوقدم دا فاصلہ اے پَر عمرکٹ جاندی اے، فاصلہ نہیں کٹدا۔
اسیں ٹردے جارہئے آں چل سو چل۔۔۔صبح شام مسلسل۔
مقدّر دے قلم نال لکھیاحیاتی دا اصل سفر وی اے تے انسانی خواباں خیالاں دا اپنا وکھ سفر وی۔
سفر ای سفر اے جہڑا ہروقت درپیش اے۔
سفر دا آغاز سفر اے تے سفر دا انجام فیر اِک نویں سفر دا پیغام اے۔مسافت دے ساہمنے مسافر بے بس اے۔
سفرکٹ نہیں سکدابلکہ ہروقت جاری رہندا اے۔ساڈے نال ساری کائنات سفر وچ اے۔سورج،چن ،تارے،سیارے،کہکشاواں ایس سفر وچ شریک نیں۔گردش در گردش اے، سفر در سفر اے۔سفر ختم نہیں ہندا کدی وی نہیں۔مسافر دی انا قائم اے۔انسان سفر دا رازمعلوم کرنا چاہندااے۔مسافراپنی بے بسی تے غور کردا اے ۔اپنیاں مجبوریاں دا جائزہ لیندا اے پَر سفر ختم نہیں کردا۔سفر دوران بڑے سوال جنم لیندے نیں ۔انسان سمندراں دا مسافر بندا اے،موتی لبھدا اے۔پہاڑاں دیاں بلندیاں تے چڑھ کھلوندا اے پَر نگاہ دا سفر مُکدا نہیں۔میدان چھان ماردا اے تے پینڈے کرکر ترینہہ گھٹدی نہیں بلکہ ہور ودھ جاندی اے۔سوال کرن دا انعام ضرور ملدا اے پر کامل جواب نہیں ملدا کہ سفر ای مُک جاوے۔

سوچن والی گل ایہ نہیں کہ سفر کیہ اے،ایس دا انجام کیہ اے؟سوچن والی گل تے ایہ جے کہ کون اے جس مینوں مسافر بنایا اے۔کون اے جہڑا میرے نال نال چلدا پئیا اے۔کون اے جہڑا مینوں بچپن توں جوانی تک لے آیااے تے جوانی توں بڑھاپے ول ٹوری جاندا اے؟کون اے جس مینوں سفردرسفر مست رہن دا ذوق دِتّا اے؟کون اے جہڑا مینوں پکاردا اے تے کون اے جس دی میںوی پکار آں؟منزلاں لئی صدا دین والا ای منزلاں تے روانہ کرن والااے۔اوہ ای نت نواں سفر دیندا اے۔اوہ ای شریکِ سفر اے ،اوہ ای منزل دا نشان اے تے اوہ ای منزل۔سفرتوں پہلاں وی اوہ ای سی تے بعدوں وی اوہنے ای رہ جانااے۔سارے دا سارا سفر کیہ جاناں میں کون دی کھوج لان لئی اے تے جس دن ایہ پتا چل گیا سفر مکمل سمجھوتے فیربس قیامت!!!
اکھاں وچ نظر مسافر اے۔دماغ وچ سوچ دا سفر اے۔دِل وچ درد دا سفراے۔نظر کئی انج دے چہرے تک لیندی اے کہ دماغ وچ سوچ دا سفر شروع ہوجاندا اے تے دل درداں دا سفیر بن کھلوندا اے۔جہڑے من موہنے چہریاں نوں ویکھ شاعر تے لکھاری سوچ دی سولی چڑھن تے کجھ نہ کجھ لکھدے رہن تے مجبور رہندے نیں اوہناں وچ اِک چہرہ راشدہ ماہین ملک ہوراں داوی اے۔پروفیسرراشدہ ماہین ملک ہردلعزیز شاعرہ تے مقبولِ عام و خاص لکھاری نیں۔
ہن تک ماہین جی دے تخلیقی شاہکار
٭۔ باغ
٭۔شال میں لپٹی رات
٭۔Iqbal the Spirtual Father Of Pakistan
٭۔Iqbal & Concept of Pakistan
٭۔تصویریں ( Up Coming )
٭۔ ماہین ( Up Coming )
تے سفر نامہ
دل والی دلّی میں
منظرِ عام تے آ چکے نیں۔
ایہ سفر نامہ اپنے مخصوص انداز وچ لکھیا اک منفرد سفر نامہ اے جس دے لڑی وار پنجابی التھے (ترجمے) دا آغاز بھلیکھا اخبار وچ کیتا جارہئیا اے۔ماں بولی پڑھن والے پنجابی پیاریاں لئی ایہ کسے طور وی کسے تحفے توں گھٹ نہیں جے۔انید کیتی جاندی اے ایہ کاوش پڑھن لکھن والیاں نوں ضرور پسند آوے گی۔
حافظ آباد دے معروف شاعر جناب محمد حنیف ساقی ـ ؔ سفری ذوق و شوق نوں ذہن وچ رکھدیاں فرماندے نیں ۔۔۔۔۔۔۔۔ کہ
تھکدیاں نے تے بھاویں راہواں تھک جاون
سفراں توں پر کنج مسافر اک جاون
اوہناں راہواں نوں دل راہواں من دا اے
جہڑیاں راہواں اوہدے بوہے تک جاون