کہے حسین فقیر سائیں دا

لكهت: ڈاکٹر کرامت مغل

دِن لتھڑا ہرٹ نہ گیڑ موئیے
اک بھر آئیاں،اک بھر چلیاں،اکناں لائی ڈیر موئیے
تجھے بگانی کیا پڑی،تو اپنی نبیڑ موئیے
کہے حسین فقیر سائیں دا،آون نہ دوجی ویر موئیے
شاہ حسین ہوراں نے اپنیاں کافیاں وچ موسیقیت دا عنصر اگھڑواں رکھیا اے۔کیوں جے اوہناں نے ہر کافی دے نال اوس نوں گاون لئی خاص راگ نوں وی الیکیا اے۔آپ دی شاعری وچ موسیقیت دی اک مثال ویکھنے آں:
میں بھی جھوک رانجھن دی جانا،نال میرے کوئی چلے
پیراں پوندی،مِنتاں کردی،جانا تاں پیا اِکلے
نیں بھی ڈونگھی تلا پرانا،شیہناں تاں پتن ملے
جے کوئی خبر مِتراں دی لیاوے،ہتھ دے دینی آں چھلے
راتیں درد دینہاں در ماندی،گھا مِتراں دے الھے
رانجھن یار طبیب سنیندا،میں تن درد اولے
کہے حسین فقیر نمانا،سائیں سنیہوڑے گھلے
شاہ حسین ہوراں دے جیون بارے محمد پِیر ہوراں نے فارسی زبان وچ منظوم سوانحعمری لکھی اے۔ایہ آپ دی وفات دے پندرھاں ورھیاں مگروں لکھی گئی اے۔پیر محمد ہوراں دے بقول آپ دا تعلق اوس ویلے دے وڈے بزرگاں داد بندگی کرمانی شیرگڑھی تے حضرت شیخ ابو اسحاق نال گوڑھا سنبدھ رہیا۔
شاہ حسین ہوراں دی وفات 1599 وچ لاہور اندر ہوئی۔ آپ نوں آپ دے دسے ہوئے مقام وچ شاہدرے لیجا کے دریا راوی دے کول دفن کیتا گیا سی تے فیر تیرھاں ورھیاں مگروں ہڑ ھ دی تباہی توں مگروں آپ نوں باغبان پورا وچ دفن کیتا گیا جہدے اک پاسے مادھو لعل ہوراں دا مزار ا وی اے تے تھوڑا کو فاصلے تے استاد دامن دا مزار وی موجود اے۔شاہ حسین ہوراں دے مزار تے ہر سال مارچ دے اخیرلے ہفتے میلا چراغاں لگدا اے جہدے وچ پورے پاکستان توں وکھ ہورناں دیساں توں وی لوک آندے نیں۔پہلے دن چراغاں کیتا جاندا اے جہدے وچ وڈی تعداد وچ لوکاں دی آمد ہوندی اے۔ایہ میلا تِن دن تک جاری رہندا اے اخیرلا دن صرف سوانیاں واسطے ہوندا اے ایہ سوانیاں ایتھے آ کے مچ وچ اپنی بِت موجب اگر بتیاں،موم بتیاں یاں فیر سرہیوں دا تیل پاندیاں نیں تے اپنے رب توں دعاواں کردیاں نیں۔لاہوری پورا سال ایس میلے دی تانگھ رکھدے نیں تے ایہدے وچ وج گج کے بھاگ لیندے نیں۔ایس موقعے تے مقامی چھٹی دِتی جاندی اے پر ایس ورھے ایہ میلا چراغاں نہیں منایا گیا کیوں جے کرونا وایرس دی وجھا توں لوکائی دی آوا جاوی نوں روکیا گیا اے تاں جو لوکائی ایس خطرناک مرض توں بچی رہوے۔٭٭