آؤ سارے وعدہ کرو داج نہیں چاہیدا
فاطمہ جہاں
کائنات دی حقیقی شہزادی داداج نبی پاکؐ نے نئیںسی دِتّابلکہ اوہناںدے حق مہر وچوں بنایا گیا سی۔ پر ایتھے امیرلوکاںنے ایہہ رسم بناکے غریب لئی پینڈے بڑے اوکھے کردتے نیں ۔ داج نہ ہون پاروںکنیاں دِھیّاں دی شادی دی عمر لنگھ جاندی اے۔لکھّاںماں پیومقروض ہو جاندے نیں۔کوئی ایہہ نئیںویکھداکہ اگلیاں دے گھربربادہوجاندے نیں۔داج اِک اجیہا ناسُوراے جیہڑاساڈے سماج وِچ کینسر وانگوں پھیل گیا اے۔ایس لعنت نے دھیاںدیاں معصوم اَکھّاں وِچ وسدے ہوئے سُفنے کھوہ لئے نیں۔
رسم داج نے ماردِتّیاںبے شماردِھیّاں
ہُن تے ایس رواج توںنیںبے زاردِھیّاں
کِسراںاوہناںنوںداج دین تے ویاہ ہون
جس غریب دِیاّںہوون دوچاردِھیّاں
داج نوں لعنت کہن والے پتر دے ویاہ دے سمے ایس لعنت نوں گھرلے آندے نیں۔کدی کسے نئیںسوچیاکہ ووہٹی وی پردیسن بن کے آؤندی اے۔ ایہہ تے انج ای اے جسراں پروہنے نوں کہیاجاوے کہ اپنامنجی بسترا نال لے کے آ؟نالے ساڈے پُتّرواسطے وی لے کے آ، روٹی کھان لئی سارے ٹبّر واسطے بھانڈے لے کے آ، ڈرائنگ روم لئی اپناصوفہ وی لے کے آ۔
مردبڑاباغیرت ،عزت والابن دا اے تے سونداووہٹی دے پلنگ تے ای اے۔اک منجی تک اوہنوں دے نئیں سکدا۔
گھربھانویں کسے داکرائے تے ہووے، داج رکھن نوںتھاںنہ ہووے، پرداج ٹرک بھر کے چاہیدااے۔اسیں داج نوںلعنت کہندے آںپرایس لعنت نوںمُکاندے نئیں۔دھی داجنم نبی پاکؐ دی تعلیمات دے مطابق خوش بختی دی علامت اے۔پراَسّیںدھی دے جَمّن نوں بدبختی وِچ بدل دِتّااے۔ساڈے معاشرے دی سوچ بدل گئی اے کہ جِنّاوڈّاداج ہووے گااوہنی دھی سُکھّی وسّے گی۔
داج ساڈے معاشرے وِچ اینج رَچ گیااے کہ مولوی حضرات نے داج داانتظام کرن لئی وظیفے وی بنالئے نیں۔اِک وظیفہ کُجھ انج اے کہ ’درودشریف ۱۱واری ،سورۃ مزمل۱۱واری ،یامُغنی ۱۱۔۱۱واری تے فیردرودشریف ۱۱واری۔ایہہ عمل ۴۱دن کرنااے ۔ایس عمل دے دوران ناںکسے نال گل کرنی اے تے ناں کسے نوںدسنااے۔
دِھیّاںسوچدیاںنیںکہ ساڈی ڈولی کِنّی بھاری ہوگئی اے۔ساری عمرپیودا لک نہیں سدھا ہو سکدا۔داج بنان لئی قرض لِتّا جاندا اے۔ پیو، بھرا پردیس چلے جاندے نیںبہناںتے دِھیّاں دا داج پوراکرن لئی۔داج گھٹ ہون دی صورت وِچ کُڑی نوںطعنے دِتّے جاندے نیں۔
نانکی چھَک دی رسم وی بڑی عجیب اے۔نانکے جَداپنی دوہتری واسطے سامان لیاندے نیں۔اصل وچ اوہ اپنی بھین واسطے لیاندے نیںجنہوںجائیدادوِچوں حصہ نئیںمِلیا ہوندا۔دُوجے لفظاںوِچ ماںاپنے ہتھ وڈھ کے بھراواں نوںپھڑاچُکّی ہوندی اے۔
رب دا واسطہ جے پنجاب دِیّاں دِھیّاں تے رحم کرو۔داج دی لعنت ختم کرکے گھراںوِچ سکون لیائو۔ووہٹی دا سامان آن دے نال سَس داپُراناسامان وِک جاندا اے۔ووہٹی اپناسامان وَرتن لگ پیندی اے۔یاکُجھ گھراںوِچ ہتھ نئیںلان دیندی۔ انج ای سامان پُرانا ہو جاندا اے۔ داج نے کدّی کِسّے نوں سُکھ نئیںدِتّا سگوں لوکاں دے ویہڑیاں وچ دکھ ای ونڈے نیں۔
داج دی لعنت نوںختم کرن لئی ماواں نوں تے پُتراںنوں کرداراداکرناپئے گا۔ ماپے داج بارے اپنی سوچ بدلن ۔ دھیاں لئی داج بنان دی تھاں اپنی نونہہ لئی ضرورت دا سامان بنان تے سماج وچ بڑی سوکھت ہو سکدی اے۔ جتھے اک بھرا اپنیاں پنج بھیناں لیء داج بناندا اے، اوتھے اوہ صرف اپنی ضرورت لئی سامان بنائے تے بھیناں جتھے جتھے ویاہیاں جان، اوہناں دے سوہرے اوہناں لئی بنان۔ ایس طراں کسے تے بوجھ وی نہیں بنے گا تے بلاوجہ دی نمود و نمائش دا سلسلہ وی رک جائے گا۔کسے نوں پہلا قدم چکنا پوے گا، کسے نوں اگے آ کے داج دی ایس ڈائن دا ہتھ ڈکنا پوے گا جیہڑی لکھاں معصوم دھیاں دی زندگی وچ زہر گھول چکی اے۔
آؤ سارے وعدہ کرو داج نہیں چاہیدا
رسماں رواجاں دا ایہ راج نہیں چاہیدا
