بھولی بسری داستان

حمیداحمد سیٹھی

میں اک بندے نوں دوجے توں پچھدے سنیا کہ ویکھیا گیا اے کہ شروع شروع وچ جے کوئی اقتدار توں وکھ ہووے تے کجھ لوک اوہدا تھوڑا عرصہ ساتھ دیندے فیر پرت کے ویکھدے نیں تے اگے پچھے کوئی نہیں ہوندا۔ ہن حالات کجھ ورھیاں توں ایہہ نیں کہ شریف خاندان تے ن لیگ د یدوجے سیاستدان جیل چوں ضمانت تے یاں پیشی لئی باہر آن تے ہجوم اوہناں دے نال نعرہ زن اگے پچھے چلدا اے۔ اوہناں دیاں کاراں تے ڈھیروں گلاب دیاں پتیاں نچھاور ہوندیاں نیں۔ اوہ ضمانت تے نکلن‘ سزا یاب ہو کے جیل ول لے جائے جان یاں عدالت توں بری ہو کے نکلن تے وی نعریاں تے گلاب دیاں پتیاں والا اکو جیہا منظر ہوندا اے کیہ ایہدی وجہ سمجھ وچ آئوندی اے؟۔
دوجے نے کہیا: اک تے ایہ کہ اوہناں توں فیض یاب ہو کے ساتھ دین والے یاں فیر ایس امید تے ساتھ نہ چھڈن والے جہناں نوں اوہناں دے دوبارہ اقتدار وچ آن دا پکا یقین ہووے۔ شریف فیملی دی ایس آئو بھگت تے چینی‘ کنک‘ دالاں دی گرانی تے ایہناں ایشوز تے عمران مخالف تقریراں‘ ہنگامیاں دا سوچ کے مینوں صدر ایوب خان دا چینی دی قیمت چار آنے فی کلو ودھانا یادآ گیا۔ ایوب خاں دے دور وچ چینی دی قیمت چار آنے ودھن تے راولپنڈی وچ جلوس تے ہنگامے شروع ہو گئے۔
میں تے اک ڈی ایس پی جیپ وچ جلوس دے پچھے چلدے رہے۔ جدوں جلوس رکدا تے اسیں وی جیپ کھڑی کر لیندے۔ ایہ سلسلہ بعد دوپہر شروع ہوندا تے شام تک چلدا رہیا۔ میں نوٹ کیتا کہ اک کار ساڈی جیپ دے نال نال چل رہی اے۔ میں اودھر نظر ماری تے ایہ ویکھ کے پریشانی ہوئی کیوں جے کار شوکت ایوب چلا رہیا سی تے میری توجہ دا منتظر سی۔ ساڈیاں نظراں ملیاں تے شوکت نے ہندکو پنجابی زبان وچ میرے توں پچھیا بھاپے ایہہ جلوس کیسا اے۔ میں جواب دتا صدر صاحب دی شان وچ نعرے لگ رہے نیں تے گڈی موڑ تے دوجے پاسے نکل جا۔
صدر بازار راولپنڈی وچ اک موٹرکاراں دا وڈا شوروم سی جہدا مالک ساڈا دوست سی۔ شام دے بعد اوتھے دوستاں دا اکٹھ ہوندا سی۔ اوتھے میرا دوست شوکت ایوب وی آ جاندا۔ جدوں جنرل ایوب دا انتقال ہویا تے میں تدفین وچ شمولیت لئی شوکت دے نال اوہناں دے پنڈ ریحانہ وی گیا سی۔ شوکت راولپنڈی وچ میرے ویاہ وچ شامل ہویا سی۔ میں اک چھوٹا سرکاری ملازم تے صدر مملکت دے صاحبزادیاں نال دوستی اج اک خواب معلوم ہوندی اے۔ ایوب خاں دے دوجے بیٹے اختر نوں لٹریچر دا شوق سی ایسے لئی شوروم کلب وچ ملاقات تعلق وچ بدلی تے کدی کدی اسیں مغرب دے بعد اکٹھے سیر لئی صدر راولپنڈی دے فٹ پاتھ تے گھمدے‘ گلاں کردے نکل جاندے۔
اک دن فٹ پاتھ تے چاہ دا کھوکھا ویکھ کے اختر نے کہیا کافی سیر ہو گئی اے اک اک کپ چائے نہ پیتی جاوے؟ اسیں طرح اسیں فٹ پاتھ تے کھڑے کھڑے چائے پیتی۔ اوہناں دیہاڑیاں تعلقات دا مقابلہ اج دے دور تے حکمراناں نال کراں تے اوہ سب خواب معلوم ہوندا اے تے یقین ای نہیں آئوندا کہ اوہ سب سچ سی۔ ایوب خاں صاحب دے دو پُتراں دا ذکر تے ہو چکیا اوہناں دے تریجے پُتر دا ویاہ اک سینئر آرمی افسر دی دھی نال ہویا۔ میں اوہناں دوہاں وچوں کسے نوں نہیں سی جان دا۔ اک دن میرے کول سیشن کورٹ توں گھلے کاغذات آئے جہدے مطابق کسے دی ضمانت منظور ہون دے بعد Bail Bonds دی تصدیق کرکے اوہنوں چھڈنا سی۔ ضمانت والا ایہ بندہ ایوب دا تریجا پُتر تے شوکت دا بھائی سی۔ راولپنڈی توں تبادلے دے بعد میں ایہناں تناں بھراواں نو ںکدی نہیں ملیا۔ جے یاد آئوندی اے تے شوکت ایوب دی۔ سوچنا واں کہ میری کیہ حیثیت سی کہ اوہناں دوہاں نے مینوں اینی اپنائیت دتی۔٭٭