سائیکل کہانی

خالد حسین خان

گڈی دا میک تے ماڈل ساڈی جھوٹی انا دی تسکین تے کر سکد ااے پر خوشی بالکل وکھری چیز اے۔ میں جناں مزہ اپنی ہنڈا 125 موٹرسائیکل تے کیتا اے اوہدا تصور اوکھا اے۔ ایسے طرح میں اپنی سوزوکی مہران تے بچیاں دے نال جو لمحات سفر وچ گزارے نیں اوہناں دا نعم البدل بعد وچ کسے ہور گڈی وچ نہیں پا سکیا۔ ایہدی واحد وجہ ایہہ وے کہ موٹرسائیکل دے زمانے وچ کار دا کیڑا دماغ وچ کدھرے دور دور وی نہیں سی تے سوزوکی مہران تے مزے لیندے ہوئے کدی نیڑیوں گزردی ہوئی مہنگی تے وڈی گڈی دی حسرت نے ساڈے سفر دا مزہ کرکرا نہیں سی کیتا۔ ایس عاجز نے اپنی ساری حیاتی لمحہ موجود دا لطف کشید کردے ہوئے گزار دتی سگوں اوس ہنڈا 125 توں پہلاں اباجی والی پرانی ریلے سائیکل تے جو دن گزارے اوہ اپنی تھاں اک رنگین دنیا اے۔ اودوں پورے گلگشت ہائی سکول دے سائیکل سٹینڈ تے چالھی پنجاہ سائیکلاں ہوندیاں سن۔ موٹرسائیکل یاں سکوٹر دا پورے سکول وچ نام و نشان تک نہیں سی۔ میرے ایس سکول وچ پنج سالہ قیام دوران چار ہیڈماسٹرز تعینات رہے۔ پہلے ہیڈماسٹر غلام ربانی شوکت صاحب سن۔ دوجے عبدالمالک بھٹہ صاحب سن۔ تریجے فیض محمد بلوچ صاحب تے چوتھے سربلند خان صاحب سن۔ غلام ربانی شوکت تے سربلند خان صاحب دا پتہ نہیں کہ کتھوں آئوندے سن پر آئوندے اوہ وی سائیکل تے سن۔ فیض خان صاحب دا گھر عثمان آباد وچ سی جو نیڑے ای سی تے اوہ سکول پیدل آئوندے سن۔ عبدالمالک بھٹہ صاحب اپنے گھر نواں شہر توں سائیکل تے ای سکول آئوندے سن۔ سکول وچ سب توں شاندار چمک دار تے سب توں ودھ صاف ستھری سائیکل ساڈے سیکنڈ ہیڈماسٹر عبداللہ صاحب دی ہوندی سی۔ استاد نوں اودوں وی اوناں ای سگوں شاید اج توں ودھ معزز سمجھیا جاندا سی۔ استاد دی عزت وچ سائیکل کدی رکاوٹ نہیں سی ہوندی۔
ایہو حال ایمرسن کالج دا سی۔ میں سکول دے زمانے وچ ایمرسن کالج دے پرنسپل میاں محمود نوں ویکھیا۔ اوہناں دے کول اک عدد سبز رنگ دی مورس مائیز گڈی ہوندی سی۔ مینوں یاد اے کہ اوہدا رنگ گہرا سبز تے نمبر 6666 سی۔ پر اوہ اپنی سرکاری رہائش گاہ توں کالج پیدل جاندے سن۔ میاں محمود صاحب دے بعد درمیان وچ چھ مہینے وچ دو پرنسپل آئے فیر کیپٹن عبدالکریم صاحب پرنسپل بنے۔ اوہ وی گھروں پیدل آئوندے تے شہر وچ سائیکل تے جاندے سن۔ اودوں پورے ایمرسن کالج وچ صرف پروفیسر ڈاکٹر عبدالخاق دے کول اک نیلے رنگ دی گڈی ہوندی سی۔ پنج چھ پروفیسراں دے کول سکوٹر وغیرہ سن۔ اودوں معززین سکوٹر تے سواری کردے ہوندے سن۔ ابا جی دے کول ویسپا سی۔ اوہناں توں علاوہ پروفیسر ریاض خدائی‘ پروفیسر جاوید پراچہ‘ پروفیسر عبدالرحمن تے فارسی دے استاد یوسف خورشید صاحب دے کول وی ویسپا سکوٹر سی۔ مشہور شاعر ادیب تے ’’اسے کہنا دسمبر آ گیا ہے‘‘ ورگی نظم دے خالق پروفیسر عرش صدیقی جہناں دا اصل ناں ارشاد الرحمن سی دے کول لمبریٹا سکوٹر ہوندا سی۔ سائیکل سٹینڈ تے کل پنج چھ سکوٹر تے دو موٹرسائیکلاں تے سینکڑوں سائیکلاں ہوندیاں سن۔ پروفیسر عبدالخالق صاحب دی اکلوتی گڈی کالج دی بلڈنگ دے سامنے گول لان دی سائیڈ تے کھڑی ہوندی سی۔
ایسے دوران پروفیسر رفیع انور شیخ فیروز حسن تے ملک محمد یار صاحب بطور پرنسپل تعینات رہے۔ ایہ سارے لوک سائیکلاں تے آئوندے سن۔ ایہ جنوبی پنجاب دے سب توں وڈے تے قدیم تعلیمی ادارے دے سربراہواں دی کہانی اے۔ سکول دے سارے استاد ماسٹر گلزار صاحب‘ ماسٹر غلام رسول صاحب‘ ماسٹر ارشاد صاحب‘ ماسٹر نذیر صاحب‘ ماسٹر قادر صاحب‘ ماسٹر منظور بٹالوی‘ ماسٹر ظہورالحق‘ ماسٹر عبدالرحمن‘ فیض محمد صاحب‘ ماسٹر نیاز صاحب‘ ماسٹر علامہ سعید صاحب تے ماسٹر محمد عالم صاحب سارے استاد سائیکلاں تے آئوندے سن تے لطف آباد بند بوسن تے نیل کوٹ توں آن والے سارے طلبہ وی سائیکلاں تے ای آئوندے سن۔ میں تقریباً پنج کلومیٹر دوروں سائیکل تے آئوندا سی۔ سردیاں دی سویرے سکول آنا تے گرمیاں وچ ڈاڈھی دھپ تے گرمی وچ واپسی تے طبیعت صاف ہو جاندی سی پر کدی خیال وی نہیں سی آیا کہ کاش ساڈے کول موٹرسائیکل ای ہوندی۔ زندگی وچ جو سکون تسلی اطمینان تے قناعت سی ہن اوہدا عشرعشیر وی وکھائی نہیں دیندا۔ سوشل سٹیٹس تے اپنے متعلق جعلی عکس پان دا فیشن اجے معاشرے وچ متعارف نہیں سی ہویا۔ سواری دی بنیاد تے کسے نوں باعزت یاں بے عزت ہوندے نہیں سی ویکھیا تے نہ سنیا سی۔ کسے دوجے دی سائیکل دے کیریئر یاں ڈنڈے تے سفر کردے ہوئے کدی شرم نہیں سی آئوندی۔ اودوں ودھ توں ودھ ایہ مقابلہ ہو جاندا سی کہ ایگل سائیکل دی بریک سہراب سائیکل توں چنگی اے۔
کدی کدی انج ہوندا کہ بستہ زیادہ وڈا ہو جاندا تے کیریئر تے لگی ہوئی سپرنگ دار گرفت وچ پورا نہ آندا تے تھوڑی پریشانی ہوندی سی یاں ورھیاں بعد انج ہوندا کہ پچھلے پہیے وچ لگے ہوئے سائیکل دے کتے فیل ہو جاندے سن۔ سانوں کتے فیل ہون تے ذرا وی پریشانی نہیں سی ہوندی کہ اوہدا سوکھا جیہا حل ساڈے کول ہوندا سی۔ ایہ حل کیہ ہوندا سی؟ ایہدا ذکر رہن ای دیو پر جدوں کدی ایہ نسخہ کم نہ کردا تے تھوڑی مشکل پیش آئوندی تے سائیکل نوں پیدل نال دھریکنا پیندا پر ایہ سب اک پیکیج ڈیل سی تے ذاتی سائیکل دی عیاشی ایہناں اک دو مشکلات پاروں گھٹ نہ ہوندی۔ اودوں سب توں اعلیٰ سائیکل ریلے دی ہوندی سی تے ایہ اپنے فل چین کور دی وجہ نال دور توں پچھانی جاندی سی۔ کیہ زمانہ سی‘ سائیکل دے ہینڈل دے تھلے والی راڈ تے اگے نکلے ہوئے ہک تے لائٹ لگی ہوندی سی جو ڈرائی بیٹری سیلاں نال چلدی سی یاں پچھلے ٹائر دے نال لگے ہوئے ڈینمو نال بلدی سی۔ ڈینمو عنقا ہوئی سائیکل دی گھنٹی گم ہوئی۔ سکوٹر شرفا دی سواری سی۔ پہلے لمبریٹا سکوٹر رخصت ہویا فیر ویسپا تے ہولی ہولی سائیکل وی ساڈی جینٹری دے استعمال توں فارغ ہو گئی۔
تقریباً ویہہ ورھے پہلاں برطانیہ گیا برادرم طارق حسن دے کول اک سائیکل کھلوتی سی ریڈنگ وچ ایس سائیکل تے گھمدا رہیا تے واپسی تے اوہنوں کھول کے اک گتے دے کارٹن وچ پیک کیتا تے پاکستان لے آیا۔ کئی ورھے سردیاں وچ ایہدے تے چڑھ کے اک دو کلو میٹر دے اندر اندر والے کم نبیڑ لیندا سی۔ اودوں بڑا عجیب تجربا ہویا۔ سائیکل تے ویکھ کے جانن والے پریشان ہو جاندے تے روک کے پچھدے کہ خیرت اے؟ سائیکل تے او خیر تے ہے؟ دو چار ورھے پہلاں ایہ سائیکل خراب ہو گئی۔ ہن سوچ رہیا واں ایہنوں مرمت کروا لواں‘ ابا جی دی ریلے سائیکل جدوں مینوں ملی اودوں اوہدی عمر گھٹو گھٹ ستائی اٹھائی ورھے سی۔ تقریباً دس ورھے میرے کول رہی۔ فیر ابا جی دے پراے لائبریری اٹینڈنٹ ابراہیم دی سائیکل چوری ہو گئی تے میری سائیکل اوہنوں دے دتی گئی۔ اوس سائیکل دے ہیڈل تے ابا جی دا ناں اے ایم خان ساجد کھدیا ہویا سی۔ پہلے پہل تے ابراہیم کدی کدائیں ایس سائیکل تے عید شبرات تے گھر آئوندا رہیا۔ فیر آنا بند ہو گیا پتہ لگا کہ فوت ہو گیا اے۔ کدی کدی دل وچ خیال آئوندا کہ ایس سائیکل دا ہینڈل جہدے تے ابا جی دا ناں لکھیا سی اللہ جانے کس کباڑ وچ پیا ہووے گا۔
(بشکریہ روزنامہ دنیا)