کالم نگاری دی پگ

غلام شبیر عاصم

پگ بنھن دا ہن دور نہیں رہیا بڑے بڑے پگ باہن وی ہن پگ نہیں بنھ دے۔ہون پگ دا پہلے والا رعب،دبدبہ تے وجھکا وی نہیں رہیا تے نہ ای سمجھیا جاندا اے۔کدی پگ دا بڑا مل پئیدا سی۔پگ نوں”عزت تے مان تران” دی تھاں رکھیا تے سمجھا جاندا سی۔ایس نوں شرافت،سرداری تے عِلمی فضیلت دی نشانی خیال۔کیتا جاندا سی۔ایہ نبیاں، اماماں تے درویشاں نے وی بنھی۔پر ہون تے ساڈے عالمِ دین وی پگ دی تھاں “جناح کیپ”پا کے عِلم دا رعب پاوندے نیں۔پر اس ساری خرابی مگروں وی حالے وی ساڈے معاشرے اندر گلاں باتاں تے خیال کرن دی حد تک پگ نوں عزت والی شے خیال کیتا جاندا اے۔پگ کوئی بری شے نہیں پر نویں رواج نے ایہدا لنگ لاہ چھڈیا اے۔
اجکل پگ بنھن والا وِرلا وِرلا بندہ ای نظریں پیندا اے۔جِنہاں وچوں خاص کر اک ڈاکٹر محمد اجمل نیازی وی سن۔ اوہناں کالجاں تے یونیورسٹیاں اندر نوِیں نسل دے گلابی ماحول اندر پڑھایا وی تے پگ نوں اتار رکھنا کفر خیال کیتا اوہ نویں زمانے دی پگڈنڈی اتے ٹرن والی نسل نوں عملی طور تے سبق دیندے رہے کہ بھاویں ہیٹھلی اتے آجاوے اپنا وسیب تے رہت بیہت نہیں چھڈی دی۔اوہناں ہر حال وچ پگ نوں جپھا مار کے رکھیا، بدلدی تہذیب دے جھکھڑاں اگے نہ آپ ڈولے تے نہ ای پگ نوں ڈولن دِتا۔اج دے پگ مخالف دور دے وچ وی اوہناں نوں پگ ٹائی کوٹ نالوں وی بوہتی پھبدی سی۔لگدا سی اوہناں دی پگ اندر کوئی ایسی کرامت سی۔جیہڑی ہر ویلے اوہناں دے بڑھیپے وچ وی اوہناں دے چہرے دے رنگ روپ نوں مٹھا نہیں سی پین دیندی تے نالے ایس پگ گودڑی وچوں جِسراں عِلم تے معرفت دے موتی پھٹدے رہندے تے اوہناں دیاں تحریراں دا حصہ بن کے پڑھن والیاں دے دِلاں دماغاں نوں گرماوندے،مہکاوندے تے لشکاوندے رہندے سن۔ڈاکٹر محمد اجمل نیازی 16 ستمبر 1946 نوں موسی خیل ضلع میانوالی وچ جمے۔گورنمنٹ کالج لاہور تے پنجاب یونیورسٹی لاہور وچ پڑھائی دے دِناں وچ اوہ “راوی” تے”محور” دے مدیر وی بنے۔گارڈن کالج راولپنڈی تے گورنمنٹ کالج لاہور تے ایف سی کالج وچ پڑھاندے رہئے۔روزنامہ نوائے وقت وچ “بے نیازیاں” دے ناں توں کالم وی لِکھدے سن۔ پچھلے کچھ مہینیاں توں بیمار ہون پاروں اوہناں دا کالم وی نہیں چھپ رہیا سی۔ نوائے وقت دے جس صفحے تے اوہناں دا کالم چھپدا سی ہون لگ رہیا سی جیویں اخبار نے اوہ صفحہ ای بند کردتا اے۔بیماری پاروں اوہناں دے منجی تے پے جان نال اوہناں دے بڑے پکے کالم پڑھیار اوہناں دا کالم چھپن دی اڈیک وچ سن۔پر ڈاکٹر اجمل نیازی ایس اڈیک نوں اپنے پڑھن والیاں لئی ہور لما کرکے اگلے جہان چلانا کرگئے۔
ڈاکٹر اجمل نیازی اردو پنجابی شاعر، صحافی، محقق تے اچ پدھر دے کالم نگار سن۔اوہناں نے اپنی زندگی دے 45 سال ادبی تے صحافتی خدمتاں وچ گزار کے شاعری تے کالم نگاری وچ اپنی اک وکھری لِیہ چھڈ کے گئے نیں۔اوہ جل تھل،محمد الدین فوق،بے نیازیاں تے مقالیاں دے مجموعے لکھ کے تخلیق تے تحقیق دے کھیتر وچ بوہت وڈا حصہ پا کے گئے نیں۔اوہناں کالم نگاری کیتی تے اپنا اک نویکلا رنگ ڈھنگ وکھایا۔گل وچوں گل کڈھنا،لفظاں نال”لکن مِیٹی”کھیڈنا اوہناں دا خاصا سی۔کالماں وچ انملے تے بے مثال انداز پاروں اوہناں نوں ورلڈ کالمسٹ کلب دا سرپرست وی بنایا گیا۔تے حکومت پاکستان نے اوہناں نوں ستارہ امتیاز توں وی نوازیا۔خیال آوندا اے کہ اوہناں دے سر دی پگ اصل وچ کالم نگاری دی سرداری دی پگ سی۔بلکہ اوہ آپ کالم نگاری لئی پگ دا درجہ رکھدے سن۔اوہناں ستھرے تے کالم نگاری دے تقاضیاں مطابق کالم لِکھ کے کالم دی صنف اتے اپنی پگ دی چھاں کیتی رکھی۔
ڈاکٹر اجمل نیازی ہوراں نال میری پہلی ملاقات تقریبا 2010 وچ لاہور ایمبیسیڈر ہوٹل وچ اک خاتون دی کتاب دی تقریب وچ ہوئی سی۔اوس تقریب وچ اردو شاعر شہزاد احمد مرحوم،اقبال راہی،ڈاکٹر یونس احقر،بِیرا جی،کہانی کار حسین شاد،کہانی کار تے پرڈویوسر اکمل شہزاد گھمن۔پروین ملک، بابا نجمی ،مدثر اقبال بٹ ،مساوات دے چیف ایڈیٹر سجاد بخاری,پروفیسر عاشق راحیل تے ہور لوک شامل سن۔ایس توں مگروں روزنامہ خبریں،پنجابی اخبار خبراں تے روزنامہ بھلیکھا دے کئی ادبی پروگراماں وچ ملاقات ہوئی تے اوہناں نال مشاعرے پڑھے۔ اوہناں نال میرے بوہت قریبی تعلق تے نہ بن سکے پر میں اوہناں دی چنگی ، من کھِچویں تے لونی مِٹھی کالم نگاری نوں ہمیشہ دلوں پسند تے قبول کیتا۔ڈاکٹر اجمل نیازی ہوراں اس تقریب وچ مائیک تے آکھیا کہ جسراں آکھیا جاندا اے کہ ہر اک کامیاب مرد پِچھے اک عورت دا ہتھ ہندا اے ایسراں ای اک ناکام مرد پِچھے کئیاں عورتاں دا ہتھ ہندا اے۔اوہناں دا ایہ جملہ وی عورتاں دے حقوق تے عورتاں ہتھوں کھسن والے مرداں دے جملہ حقوق دے مفہوم نال بھریا ہویا اے۔ایسراں دے اوہناں دے سینکڑیاں جملے تے لفظ اوہناں دی کالم نگاری نوں ہمیش تازہ رکھن گے۔ڈاکٹر اجمل نیازی سفر تے کرگئے نیں پر حقیقت اے لکھاری کدے نہیں مردا۔ڈاکٹر اجمل نیازی دے کالم اوہناں دی پگ دا شملا ہمیشہ اچا رکھن گے۔کیوں جے اوہناں ہمیشہ اپنے سیاسی تے سماجی،ہر طرحاں دے موضوعاں نوں ادبی رنگ وچ قلم دا ڈوبا لوا کے لکھیا اے۔ایہ اک حقیقت اے کہ ادبی رنگ تخلیق تے تحقیق نوں چھیتی نہیں مرن تے گواچن دیندا۔ادب نظرئیے،مشاہدے تے تجربیاں تے واقعیاں نوں ہمیش لئی امر کر دیندا اے۔میری دعا اے اوہناں دیاں تحریراں نوں پڑھ کے ذہناں وچ پیدا ہون والا سرور تے دلاں وچ پین والی ٹھنڈ قبر وچ اوہناں لئی ٹھنڈ دا سبب بنے۔٭٭