ساڈی محبت دے منتظر…روحی کنجاہی

اشرف شریف

روحی کنجاہی استاد شاعر نیں۔ شاگرد امیر ہو جاندے نیں‘ نواب شیفتہ تے بہادرشاہ ظفر ہوندے نیں‘ استاد بھاویں غالب ہو جاوے‘ ہمیشہ غریب ہوندا اے۔ روحی صاحب وی غریب نیں۔ کوئی ویہہ ورھے ہو گئے نیں اسیں روزنامہ دن وچ اکٹھے کم کردے سی۔ روحی صاحب قطعہ لکھدے۔ رئیس امروہوی دے بعد قطعہ نگاری وچ روحی صاحب نے ناں پیدا کیتا۔ اوہناں دے قطعات اپنے موضوع تے فنی پختگی پاروں لاجواب نیں۔ غزل دے اجہے شاعر کہ نیازی‘ منیرسیفی‘ شہزاداحمد تے خالد احمد اوہناں دے قدردان تے دوست سن۔
اس شعلہ خو کی طرح بگڑتا نہیں کوئی
تیزی سے اتنی آگ پکڑتا نہیں کوئی
خود کو بڑھا چڑھا کے بتاتے ہیں یار لوگ
حالانکہ اس سے فرق تو پڑتا نہیں کوئی
ایہ رنگ وی روحی کنجاہی کول نظر آئوندا اے۔
نظر تازہ اخبار پر ہو نہ ہو دلوں کو دلوں کی خبر ہو نہ ہو
مرا شہر آخر مرا شہر ہے مرا شہر میں کوئی گھر ہو نہ ہو
ایہ شعر کس طرح چونکا دیندا اے۔
عجیب شرط ہے ان منظروں کی اے روحی
کہ اپنی آنکھیں کوئی خود نکال کے دیکھے
روحی صاحب دا ناں کئی دلاں وچ گدگدی کر دیندا۔ راولپنڈی توں دن اخبار دا اجرا ہویا۔ ساڈے اک ساتھی نوں گپاں مارن دا شوق سی۔ اک واری کہن لگے میری روحی کنجاہی صاحبہ نال گل ہوئی اے۔ چنگی خاتون نیں۔ میں وی چپ رہیا کہ اوہناں دی خیالی ملاقات دے مرحلیاں توں لطف اٹھاواں۔ سانوں کئی لوک خط گھلدے کہ روحی صاحبہ دا رابطہ نمبر دے دیو۔ کئی اوہناں نال گل بات کرن لئی فون کردے۔ اسیں گھر دا پی ٹی سی ایل نمبر دے دیندے جتھے محکمہ آبپاشی توں ریٹائر روحی کنجاہی ہم کلام ہوندے۔ اوہناں دیہاڑیاں میں میگزین اڈیٹر سی۔ دن اخبار دی چیف ایگزیکٹو آپا صبیحہ افضل سن۔ اوہناں دی دوست دے خاوند نوں شاعری دا شوق چڑھیا۔ آپا صبیحہ نے اوہناں دی غزل مینوں گھل دتی۔ میں کجھ ٹھیک کرکے چھاپ دتی۔ اوہ صاحب اگلے ہفتے براہ راست میرے کول نویں غزل لے کے آئے۔ میں چائے پلائی۔ علمی و ادبی گل با ت کیتی تے نال ای غزل چھاپن توں معذرت کر لئی۔ اوہناں نے آپا اگے گلا کیتا۔ آپا صبیحہ نوں میرے تے بھروسا سی کہیا کہ اوہناں دی بیگم نال دوستی اے کجھ ٹھیک کرکے چھاپ دیو۔ میں بٹ صاحب نوں اگلے دن سدیا تے کہیا کہ اوہناں دی غزل چھپ سکدی اے پر اوہ کسے استاد نوں دکھا لیا کرن۔ بٹ صاحب سٹھ ورھے دی عمر دے ہون گے۔ اچے لمے چٹے وال وڈیاں وڈیاں مچھاں بولے تسیں ای استاد بن جائو۔ میں دسیا کہ شاعری کرنا واں پر استاد نہیں۔ اوہناں اصرار کیتا تے میں روحی کنجاہی صاحب دے گھر دا پتہ دے دتا۔ بٹ صاحب امیر بندے سن تے شاعر بنن لئی بے تاب۔ اودھر روحی صاحب پورے شاعر‘ پتہ ای نہیں سی چلدا کہ کدوں اکھڑ جان۔ بٹ صاحب دی غزل ویکھی تے بے مروتی نال کہہ دتا تسیں شاعری نہیں کر سکدے۔ بٹ صاحب منتاں کر رہے سن تے روحی صاحب اوہناں نوں شاگرد بنان تے تیار نہیں۔ بٹ صاحب سوٹ بوٹ والے بندے سن پر پتہ نہیں کتھوں شعر اوہناں دے دل نوں ڈس گیا سی کہ اوہ غریب استاد دی دہلیز تے بہہ گئے۔ روحی صاحب نوں ترس آ گیا کہیا: تہاڈی غزل دی اصلاح ممکن نہیں۔ تسیں میرے توں غیرمطبوعہ غزل لے جائو پر اوہدا معاوضہ دے دیو۔ بٹ صاحب حلقہ ارباب ذوق دے اگلے اجلاس وچ شیڈول سن۔ اوہناں نے ہزار روپیے دا نوٹ استاد دی مٹھی وچ دتا تے شکریہ ادا کردے ہوئے ٹر گئے۔ بٹ صاحب ایہدے بعد وی بتیری واری روحی صاحب دی خدمت وچ حاضر ہوئے۔ روحی صاحب حساس بندے نیں۔
ساڈے دوست ڈاکٹر خالد جاوید جان نے ٹائون شپ وچ اپنا دفتر بنایا تے اک حصہ ادبی محفلاں لئی مختص کر دتا۔ منیرنیازی‘ اطہر ندیم صاحب‘ روحی کنجاہی ‘رائو شفیق مرحوم تے میں مستقل شریک ہوندے۔ کدی کدی افضل ساحر‘ اعجاز اللہ ناز تے دوجے دوست وی تشریف لیاندے۔ روحی صاحب دا فرزند شہزاد چنگا افسانہ نگار اے۔ شہزاد تے بابر دوویں زندگی وچ اگے نہ ودھ سکے۔ گھر وِک گیا‘ پچھلے دس باراں ورھے توں کرائے تے نیں۔ عمر 84 ورھے ہو گئی اے۔ قوت سماعت پہلے ای گھٹ کمزور سی‘ ہن چلنا پھرنا اوکھا سگوں ناممکن ہو گیا اے۔ ساڈے دوست پروفیسر ناصربشیر نے اوہناں دی پوسٹ شیئر کیتی اے۔ تنگدستی دے باوجود روحی صاحب صاف ستھرے رہندے۔ تصویر وچ ودھی ہوئی شیو تے پس منظر نے اداس کر دتا اے۔ پنشن توں علاوہ مشاعریاں نال کجھ کم چل جاندا سی۔ موجودہ حکومت نے اجہیاں سرگرمیاں نوں انج ای بھلا دتا اے کرونا دی وجہ نال نجی مشاعرے وی بند رہے نیں۔ اکادمی ادبیات توں کسے زمانے وچ وظیفہ ملدا سی۔ شاید ہن وی مل رہیا ہووے پر روحی صاحب نوں ایس ویلے زیادہ دی لوڑ اے۔ شاعر سماج دی رونق تے سماعتاں وچ جادو گھولن والے لوک ہوندے نیں۔ اوہناں دے بول نغمیاں دا عنوان ہوندے نیں روحی صاحب ساڈے ساریاں دی محبت دے منتظر نیں:
پر ہول خرابوں سے شناسائی مری ہے
ہنگامے اگر تیرے ہیں تنہائی مری ہے
اے حسن تو ہر رنگ میں ہے قابل عزت
میں عشق ہوں ہر حال میں رسوائی مری ہے