اسیں سارے کینسر دے روگی آں

غلام شبیر عاصم

ایس دھرت جہان اتے اللہ پاک دیاں بنائیاں ہوئیاں سبھے شیواں اللہ پاک دی قدرت تے کاراگری دا پتہ دیندیاں نیں۔ایہ سبھے شیواں رب دیاں قدرتاں تے نعمتاں نیں پر نور نہیں۔انج اسیں عام سطح تے کئیاں شیواں نوں نور آکھ دینے آں۔جسراں کہ کسے انسان دے مکھ مہاندرے دے لال گورے رنگ، تے اکھاں اندر لالی نوں ویکھ کے نور آکھ دینے آں،حالانکہ ایہ نور ہے نہیں۔کیونکہ نور انسان دی تخلیق دا حصہ ای نئیں۔انسان تے اگ، ہوا، پانی تے مٹی( جسم، روح تے نفس)دا مجموعہ اے۔پرانے ویلے دیاں جنانیاں خراب ہوئے ددھ لسی نوں وی کسے گندی تھاں تے روڑن سٹن توں ایہ آکھ کے ہٹکدیاں سن کہ ایہ تے”نور رب دا اے”۔اسیں اپنیاں لوڑاں تے محبتاں چاہتاں یا گھٹ عِلم وجہوں کئیاں غیر نوری شیواں نوں نوری سمجھدے تے آکھ دینے آں،حالانکہ اِنج ہونا نہیں چاہیدا۔جے گل دی حد تک پرانے زمانے دے تصور موجب وقتی طور تے ددھ لسی نوں نور آکھ وی لئیے،تے اوہدوں ایہ وی حقیقت موجود سی کہ بھاویں کسے طرحاں وی ایہناں شیواں نوں نور آکھن والے ایہناں شیواں دا حیا تے ڈولن سٹن توں کسے پاک مقدس شے دی طرحاں پرہیز وی کردے سن۔اوہناں سادے تے ان پڑھ لوکاں دی ایس سوچ دے نال رب پاک دا خوف وی جڑیا ہویا ہندا سی۔اوہدوں لوک نعمتاں دی قدر کردے سن۔اج اسیں پڑھے لکھے تے ترقی دے دور وچ ایہناں شیواں وچ رب دے خوف دی بجائے کیمیکل تے پتہ نہیں کِیہ کِیہ رلائی پائی آرہے آں۔ ایتھوں تیک کہ جان بچاون والیاں دواواں وچ ملاوٹ کرکے انساناں لئی زہر بنائیاں جارہیاں نیں۔جیہڑیاں بجائے فیدے دے نقصان دے رہیاں نیں۔
اج انسان اپنے لالچ تے ہوس دی خاطر کیہ کجھ کری جارہیا اے۔رب دیاں ستھریاں تے نِگھر نعمتاں وچ ملاوٹ کرکے کئی حدیثاں تے آئیتاں دے سِر پانی پائی جا رہیا اے۔عملی طور تے اسیں قرآن تے حدیث دے منکر ہندے جا رہے آں۔ویکھیا جائے تے اینیاں مجھاں ای نہیں ہیگیاں جِنیاں ددھ دہی دیاں دکاناں بن گئیاں نیں۔جِتھے کیمیکل والا بناوٹی مشینی ددھ بنا بنا کے دھڑا دھڑ ویچیا جارہیا اے۔کوئی پچھن والا ای کوئی نئیں۔ اج اسیں اللہ پاک دی قدرت نال کالیاں مجھاں دیاں ناڑاں نالیاں وچوں ربی امر نال نِکلن والا ددھ نہیں پی رہے۔انسان دی کمینگی،لالچ، تے ہوس نال کالے ہو چکے ضمیر وچوں سور دے مڑھکے طرحاں ٹپکن والے ددھ نوں پی رہے آں۔تے اسیں انساناں دی شکل وچ سور ای ہندے جا رہئے آں۔اِنج آکھ لوو کہ اسیں رب دے نور تے خوف دے تصور نال جڑے ہوئے خالص ددھ،دہیں تے لسی جہئیاں نعمتاں توں وانجے ہوکے بیماریاں دی شکل وچ رب پاک دی ناراضگی دی سزا بھوگ رہے آں۔اسیں اج عِلم نال وی دھرو کررہے آں۔ عِلمی دور وچ ملاوٹ تے بے ایمانی دی اخیر ہوگئی اے۔ اسیں کتاباں پڑھ کے بھکھ تے ہوس دے دنگل وچوں ڈِگریاں جت کے کیہڑے کرتوت کررہے آں۔
سوچن والی گل اے۔اسیں پڑھ لکھ کے جاہل،ظالم تے بے حس ہندے جا رہے آں۔ایہناں سبھناں برائیاں،دکھاں تے پریشانیاں ذلالتاں دی اِکو وجہ اے،کہ ساڈی کھلڑی وچ رب دا خوف نہیں رہیا۔جد تک اسیں اپنے اندر رب دا خوف پیدا نہ کیتا۔ اسیں ایسے طرحاں ای روندے کرلاوندے تے کھلے کھاندے رہواں گے۔ساڈے نفس دیاں بے ڈھنگیاں خاہشاں اندر لہو دی طرحاں نٹھن والا لالچ ساڈے لئی زہر بن گیا اے۔اسیں سارے ایس لہو دے کینسر دے روگی ہو چکے آں۔سمجھ نئیں آوندی اسیں کدوں سدھراں گے۔ہون تے کوئی نبی نہیں آونا۔کِنہوں اڈیک رہے جے۔اپنے آخری نبیؓ دیاں حدیثاں تے اوس پاک ذات اتے اترن والیقرآن دیاں آئیتاں توں ہدائیت پائیے،شرم کرئیے بندے بن جائیے۔پتہ نہیں کدوں رب سوہنے ولوں موت سنیہڑا آن پجے تے اسیں ویہندے ای رہ جائیے۔اکھیاں اڈیاں تے مونہہ کھلا ای رہ جائے۔٭٭