سانحہ مری ! اَکھیں ویکھیا حال

ڈاکٹر اسد امتیاز

آپ بیتیِ کج شہر دے لوگ وی ظالم سن‘ کج سانوں مرن دا شوق وی سی۔ اپنی بقا دے خوف دی جبلت انسان تے جانور دونواں وچ اکوجئی اے۔ جویں اپنی زندگی نوں لاحق خطرہ محسوس کراں گے قدرت دا Alarm System inbuilt ضرور سگنل دیوے گا۔ جانور ہووے گا تے فوراً نس کھڑا ہووے گا لیکن انسان ایس خطرے دا کدی تے عقلی استنباط کرے گا تے کدی دلی (جذبات نال) مشاہدہ سانوں دسدا اے کہ عقلی استنباط کر کے انسان عموماً اپنا بچائو کر
جاندا اے تے کدی ساری تدبیراں کر کے وی تقدیر دے ہتھوں ہار جاندا اے لیکن جدوں وی اپنی جبلت دے نیچرل الارم سسٹم نوں جذبیاں وچ اگنور کرے گا مار کھاوے گا یا فیر لیجنڈ بن جاوے گا۔ سدپارہ دی مثال ساڈے سامنے اے۔ لیجنڈ بندے بندے ای رہ گیا۔ میں کدی زندگی وچ لائیو سنو فال نہیں ویکھی سی ۔ شاید ایسے انجانے خوف دے الرام پاروں لیکن حسرت بہت سی۔ جدوں خوف ہی نہیں رہیا تے سوچیا ہن چلنے آں۔ پتہ نہیں کیویں بیٹھے بیٹھے موسم دی پیشگوئی چیک کیتی تے سنو فال دا بھراوں امکان سی۔ فوراً شنگریلا ہوٹل چھانگلہ گلی دی بکنگ کروائی تے فیملی دے نال جان دا انسٹنٹ پروگرام بنایا۔ حالاں کہ ویک اینڈ وی نہیں سی۔میری مرحومہ دادی اماں آکھیا کردیاں سن کہ کوئی سمسیا درپیش ہوئے تے کوٹھے تے چڑھ کے رولا پائوم‘ کوئی تے سن کے چنگا مشورہ دے گا۔ میں وی ایہو کرنا واں‘ مشورہ نال انسان دی عقل وچ کسی دوجے دی عقل شامل ہو جاندی اے۔ سویرے نکلن دا پروگرام سی کہ رات گئے فاطمہ اسد ویلفیئر کلینک اتے مسٹر اینڈ مسز اسامہ شیخ تے فاطمہ اسد دستر خوان دے انچارج شکیل کمبوہ صاحب آ گئے۔ ویکلی دستر خوان دی پیمنٹ لین۔ جدوں اوہناں نوں ساڈے ایس پروگرام دا پتہ چلیا تے اوہناں نے سنوفال دے اپنے تلخ تجربیاں دے چانن وچ مینوں سخت منع کیتاکہ سرجی اپنی گڈی لے جان دی بالکل وی کوشش نہ کرو یقینا کھجل ہو جائو گے (حالاں کہ میرے کول SUVگڈی وی سی) تے نورنشاں (پنج سالہ دھی) نوں تے بالکل نہیں لے کے جائو بلکہ پتہ کر لو نتھیا گلی دا علاقہ تے ویسے ای بند ہو جاندا اے۔ میرے عقلی الارم سسٹم نے فوراً استنباط کیتا تے جواب آیا پروگرام کینسل‘ بیوی نوں اطلاع دتی تے اوہ تھوڑی ڈپریس وی ہوئی کہ میں تے سارا دن شاپنگ کردی رہی۔ اگلے دن فیر ہسپتال جاندے دلی جذبیاں نے سر چکیا کہ ’’نکل لے استاد کجھ نہیں ہوندا‘‘ خیر عقلی تے دلی جذبیاں نوں ملا کے فیصلہ ایہ لیتا کہ ہن صرف اسیں میاں بیوی ای جاواں گے بچی نال نہیں جائے گی تے کوچ تے جاواں گے اپنی گڈی تے نہیں ۔ ہن نتھیا گلی نہیں بلکہ مری شنگریلا جاواں گے۔ الحمداللہ مشورہ لین تے ساڈے ایس فیصلہ نے ساڈی مشکلاں شروع توں ای ادھی کردتیاں سن۔ والی اللہ عاقبۃ الامور تے سارے معاملات دا آخری فیصلہ اللہ ای دے نال اے۔ انسان اپنا الارم سسٹم آن رکھے تے کسی ویلے قدرت سگنلز دے رہی ہوندی اے۔ اسیں ای توجہ نہیں دے رہے ہوندے۔ تن شیواں ایسیاں ہوئیاں کہ میں اک دن گزار کے ای فوری واپسی دا اعلان کیتا۔ اک جدوں سانوں مال روڈ توں شاید دو کلومیٹر دے فاصلہ تے پنجاب ہائوس دے نال واقع شنگریلا ہوٹل جان وچ تن گھنٹے لگ گئے۔ میں باقاعدہ ویڈیو بنا کے سیاحواںنوں ہن مری نہ آن دی اپیل کیتی۔ خاص طور تے اپنی گڈی وچ جہڑی کہ آن ریکارڈ اے (جنی وی موتاں ہوئیاں اپنی گڈی پھس جان نال ہوئیاں تے گڈی وچ بالاں نوں ویکھ کے تے کلیجہ منہ نوں آ رہیا اے پوری قوم دا)دوجا جدوں میں فوربائی فور جیپاں نوں وی شںگریلا ہائیٹس اتے گہری برف وچ پھسے ویکھیا تے الارم سسٹم وج اٹھیا کہ جے فوربائی فور جیپاں وی جام ہو رہیاں نیں تے ایہ سلسلہ انج ای جاری رہیا تے سانوں کون ایتھوں کڈے گا تے کیویں۔ تے تیجا جدوں میں نان سٹاپ سنوفال ویکھدے ہوٹل دے لوکل پورٹر نوں پچھیا یار کیہ ہر واری انج ای برفباری ہوندی اے مطلب کیہ ایہ معمول دی برفباری اے تے اوہنے جواب دتا بالکل نہیں سر ایہ معمول دی برفباری نہیں اے تے جے جیویں کہ موسمی پیشگوئی وی اے۔ا گلے تن دن تک جاری رہی تے تباہی آ جاوے گی۔ تباہی وچ فوراً الرٹ ہویا کہ جے اک لوکل لئی ایہ تباہ کن ہو سکدی اے ’’تے اسی تے رل جاواں گے‘‘ میں بیوی نوں آکھیا نکلن دی کر یا گوانے‘ پہلی فرصت وچ تے فیر Final nail in the coffin ایہ بنیاجدوں میں اپنے جیپ والے(جہدے نال ہوٹل آئے ساں) نوں فون کیتا کہ پرسوں دے بجائے ہن کل ای نکلنا اے سانوں پنڈی لئی (تے ساڈی چھ ہزار وچ ڈیل ہوئی سی) تے مری واسی نے کورا جواب دے دتا کہ نہیں جا سکدا۔ میں پچھیا کیوں تے کہن لگیا ہن پندرہ ہزار ریٹ ہو گیا اے پنڈی دا راتوں رات۔ میں یاد دوایا بھراواں ساڈی زبان ہوئی سی چھ
ہزار اللہ پچھے گا فیر کیہ آکھو گے…کھسیانا ہو کے کہن لگیا اوہ کل دے حساب نال سی… خیر میں فون بند کر کے ہوٹل ریسپشن نوں جیپ دا پچھیا تے اوتھے وی پندرہ ہزار دی آواز آئی (یعنی ایکا ہو چکیاسی موقع پرست مری واسیاں دا) میں ڈن کر دتا حالانکہ اگلے دن برفباری رک چکی سی تے رات بارش دی وجہ نال سڑکاں وی صاف سن تے ڈیل وی فوربائی فور جیپ دی ہوئی سی کہ ڈرائیور بھراں نے پندرہ ہزار جیب وچ پا کے کرولا وچ بٹھا کے روانہ کر دتا… ہن تسیں آپ اندازہ لا لو کہ ہوٹل والیاں نے کیہ حال کیتا ہووے گا اوہناں دے نال جہڑے بغیر بکنگ دے پہنچے ہون گے۔ بارہ گھنٹے یخ بستہ سڑکاں اتے گڈیاں پھسا کے بیٹھے رہے۔ شاید سفید ملکوتی برفباری دے یوفوریا وچ گواچے میرے سنے لوکاں نوں احساس ہی نہیں ہویا کہ لو آپے اپنے دام وچ صیاد آگیا۔
؎کس کے ہاتھوں پہ ان بے بسوں کی سانسیں تلاش کروں!
کج سجنا کسر نہ چھوڑی سی‘ کج دردر قیباں گھول دیتا‘ کج سڑ گئی قسمت میری سی‘ کج پیار وچ یاراں رول دیتا‘ کج انج وی راہواں اوکھیاں سن‘ کج گل وچ غم دا طوق وی سی‘ کج شہر دے لوگ وی ظالم سن‘ کج سانوں مرن دا شوق وی سی۔
٭…٭…٭