جنت دا رُکھ وی پریشانی گھٹ نہ کر سکیا

وسعت اللہ خان

کجھ دیہاڑ پہلاں ساڈی تجزیہ کار دوست تے سوشل ایکٹوسٹ نازش بروہی نے ٹویٹر تے اک سٹوری شیئر کیتی۔ اوہنوں پڑھ کے پہلے تے لگا کہ ایہ کوئی ادھی صدی پہلاں دا قصہ اے جہنوں علامتی انداز وچ بشکل کہانی پیش کر کے کوئی سجرا نتیجہ کڈھن دی وشش کیتی گئی اے پر فیر دھیان لایا تے احساس ہویا کہ ایہ تے اج کل دی حقیقی کہانی اے۔ تسیں وی ایہ قصہ سن لوو۔
اک دن جدوں میں (نازش) گھروں نکلی تے کیہ ویکھنی آں کہ لائونج وچ اک وڈا جیہا گملا رکھیا ہویا اے تے اوہدے وچ اک رُکھ اے۔ پتہ لگا کہ علی خرید کے لیایا اے۔ علی دا تعارف ایہ وے کہ اوہ ساڈے گھر وچ کم کردا اے۔ تعلق رحیم یار خان دے اک پنڈ نال اے۔ اوہ اک عرصے توں انجیر دا اک رُکھ خریدن لئی پیسے اکٹھے کر رہیا سی۔ انجیر دے ب ارے روایت اے کہ ایہ جنت دا رُکھ اے۔ ایہدا پھل تے سایہ دوویں متبرک نیں تے جتھے ایہ لگا ہووے اوتھے خوش بختی دا سایہ رہندا اے۔ علی ایہ رُکھ ایس لئی خریدنا چاہندا سی کہ اوہنوں پنڈ دی مسجد دے باہر لا سکے۔ اوہنے ایہ رُکھ باراں ہزار روپیے وچ خریدیا سی۔ علی ایس جنتی رُکھ نوں آخر کار حاصل کرن تے ڈھیر ثواب کمان دے خیال نال بڑا خوش سی۔ اسیں اپنیاں تناں بلیاں نوں اک کمرے تک محدود کر دتا تاں جے اوہ انجیر دے رُکھ دے نیڑے نہ جان تے گملے دی مٹی نوں پٹن یاں رُکھ نوں نقصان نہ اپڑان۔
اگلے دن علی تے انجیر دا رُکھ رحیم یار خان روانہ ہو گئے۔ ایس رُکھ نوں بس وچ اک بہتر تھاں رکھن دا پربندھ کیتا گیا تاں جے سفر دوران کسے وی طرح دے نقصان یاں ٹٹ بھج توں محفوظ رہوے۔ پنڈ دی مسجد انتظامیہ نوں پہلے ای ایس بارے دس دتا گیا سی تے اوتھے سارے بے چینی نال بہشتی رُکھ دی آمد دے منتظر سن۔ ساریاں نے علی نوں پرجوش انداز وچ جی آیاں کہیا رُکھ نوں پنڈ دی مٹی وچ لایا گیا۔ ایس موقعے تے بطور شکرانہ بادام والا ددھ ونڈیا گیا۔ اک دوجے نوں مبارکباد دتیاں گئیاں کہ اوہناں دا پنڈ آخر کار بہشتی رُکھ دی چھاں وچ آ گیا۔ علی مینوں ایس موقعے دی ویڈیو گھلنا نہیں بھلیا تے فیر کہانی وچ اک ڈرامائی موڑ آندا اے۔ تقریباً اک ہفتے بعد رُکھ اپنی تھاں توں اچانک غایب ہو جاندا اے۔ پتہ ایہ لگا کہ وڈیرے نے ادھی رات دے نیڑے اپنے بندے گھلے تے رُکھ نوں پٹ کے اپنے حجرے دے احاطے وچ منتقل کر دتا تاں جے ایس جنتی رُکھ دی چھاں توں صرف اوہ تے اوہدے ٹبر والے فیض یاب ہون۔ پنڈ وچ بے چینی پھیل گئی۔ مسجد کمیٹی نے وی ایس حرکت تے دبے لفظاں وچ احتجاج کیتا۔ ایس بحران نوں حل کرن لئی پنڈ دیاں کجھ معتبر شخصیات نے وڈیرے نال ملاقات کیتی۔ وڈیرے دی دلیل سی کہ مسجد اوہدی زمین تے بنی ہوئی اے ایس لئی بطور مالک ایس زمین تے اوہدا حق سب توں ودھ اے۔ دلیل مضبوط سی تے کوئی وی وڈیرے نال بہت زیادہ الجھنا نہیں سی چاہندا۔ خاص کر علی یاں اوہدا ٹبر تے بالکل وی وڈیرے نوں رنج نہیں کر سکدے کیوں جے کجھ چر پہلاں علی دے گھر والیاں دی اک مجھ مخالف قبیلے والے کھول کے لے گئے سن تے اوہنوں پیسے لے کے واپس کیتا۔ ایہ پیسے علی تے اوہدے گھر والیاں نے دتے۔ یعنی علی دی تنخواہ دے توسط نال اسیں وی ایہ تاوان دین وچ شریک سی تے ایہ ڈیل وڈیرے دے توسط نال ہوئی۔ پولیس نوں درمیان وچ پانا ایس لئی وی فضول سی کہ اوہدے بعد ڈر سی کہ مجھ زندہ ای نہ رہوے پر ہن انجیر دے رُکھ پاروں پنڈ دا ماحول کجھ کھچیا کھچیا جیہا سی۔ وڈیرے نے پنڈ والیاں دی تسلی لئی جرگہ سد کے فیصلہ کیتے جان نال اتفاق کیتا۔ جرگے نے فیصلہ کیتا کہ بھاویں مسجد وڈیرے دی زمین تے بنی ہوئی اے پر مسجد دی زمین جنت دا حصہ اے ایس لئی اوہدے اندر تے آل دوالے دیاں شیواں وی مسجد دا پہلا حق اے ایس لئی انجیر دے رُکھ نوں دوبارہ اوتھے لایا جاوے جتھوں ایہ پٹیا گیا سی پر ایس رُکھ دا پھل اگلے پنج ورھے تک وڈیرہ لے جاوے گا۔ پر رُکھ تے اوہدے پتے تے چھاں مسجد دی ملکیت ہون گے کیوں جے مسجد دا احاطہ وی جنت دا حصہ اے۔ ساریاں نے ایس فیصلے نال اتفاق کیتا تے کشیدگی بظاہر ختم ہو گئی پر جدوں انجینئر دے رُکھ وچ پھل آنا شروع ہویا تے اک ہور قضیہ کھڑا ہو گیا۔ کجھ انجیر چوہے نے کتر دتے‘ وڈیرے نے ایس واقعے نوں مسجد انتظامیہ دی غفلت قرار دیندے ہوئے وعدہ خلافی دسیا۔ وڈیرے نے رات نوں اوس رُکھ دی حفاظت لئی اپنے کجھ بندے مقرر کر دتے۔ اوس رُکھ نوں کیڑے مکوڑیاں توں بچان لئی سپرے وی کروایا گیا۔
پر ایہ خطرہ اپنی تھاں اے کہ چوہیاں دا کیہ کیتا جاوے اوہ تے فصلاں وچ چھپے رہندے نیں تے کسے وی ویلے موقع پا کے انجیر کتر سکدے نیں۔ علی نے دسیا کہ اوہ وی ہن پنڈ دی پنچایتی کمیٹی دا رکن بن گیا اے۔ انجیر دا رُکھ‘ اوہدا پھل‘ اوہدی چھاں اپنی تھاں موجود نیں پر بے یقینی دا ڈر وی لگا رہندا اے۔ ایہ کہانی بس اینی ای اے پر کیہ حرج اے کہ جے ایس چھوٹی جہی داستان نوں ایس پنڈ چوں کڈھ کے ڈھانچے تے فیصلہ سازی دے عمل تے روایت تک پھیلادتا جاوے۔ ایس ملک تے وی جنتی رُکھ دا سایہ دسیا جاندا اے پر پھل کوئی ہور لے جاندا اے تے پنڈ والیاں دے حصے وچ بس جنتی پتیاں دا سایہ رہ جاندا اے۔ چوہے پھل دی تاڑ وچ رہندے نیں تے چوہیاں توں حفاظت اک مستقل تے مہنگا سردرد اے۔ حفاظت ہو وی جاوے فیر وی پھل وڈیرے کول ای اپڑنا اے۔ پنڈ والے فیر کیوں پریشان تے بے چین رہندے نیں۔ ایہ شاید پنڈ والے وی چنگی طرح نہیں جان دے۔٭٭