سنگل

عبدالرشید آزاد

٭اُوہداقصور صرف اینا سی کہ اوہ غریب گھرانے وِچ جمی سی۔اک تے عورت اُتوں غربت،عورت تے انج وی ہمیش توں محکوم رہی اے۔ کدی کدی تے بالکل اِی گونگی ہوجاندی اے کہ اپنی بے بسی تے آواز نال آہ وِی نئیں کر سکدی۔ جھکنا تے قربان ہونا اُوہدی فطرت وِچ شامل اے کجھ ایہی حال اسماء دے نال سی۔ دوبھیناں تے اک بھائی پئیو معمولی مزدور سی پر اُولاد نوں پروان چڑھان لئی جاگدے وِچ وِی سُپنے ویکھدا سی۔ کہندئے نے ناں کہ!
ایہ وکھری گل اے بندے نہ ہون
پر ہر ذہن وِچ کجھ تاج محل ہوندئے نیں
اوہنوں وِی جنون دِی حد تک شوق سی کہ اوہدے بال وِی کجھ بن جان ایس لئی اوہ اپنی کوشش آخری حد تک کررہیا سی پر رشیدہ نے چار جماعتاں بڑی مشکل نال کیتیاں تے پتر نے وِی دس جماعتاں پاس کرکے اگے پڑھن توں انکار کردتا پر اسماء لگن نال پڑھدی رہی تے گریجویشن مکمل کرلئی ۔رشیدہ داویاہ کرن لئی اُوس دے پئیو فضل کریم نے مناسب جہی جگہ ویکھ کے رشتہ طے کردتا کیونکہ رشیدہ ان پڑھ سی ایس لئی کوئی پڑھیا لکھیا رشتہ تے آنا نئیں سی۔ایس لئی جتھوں رشتہ آیا اُوتھے ہاں کردتی، پر رشیدہ دے اپنے سُپنے سن اُوہ ساریاں پابندیاں توڑ کے گھروں نس گئی اُوس دی ایس حرکت توں پئیو تے بھرا کسی نوں منہ وکھان دے قابل نہ رہے پر رشیدہ دے سسرال والے بڑے ہوشیار نکلے اوہناں نے فضل کریم دِی دُکھدی رَگ تے ہتھ رکھ دتا۔
فضل بھرا۔ جے توں چاہندا اے کہ تیری عزت رہ جاوے تے توں ایس موقع توں فائدہ چک کے چنگا فیصلہ کر سکنا ایں۔
اُوہ کس طرح ؟فضل کریم نے بے تابی نال پچھیا؟۔
تہاڈے گھر وِچ دُوجی دھی بیٹھی اے۔ رشیدہ دے سوہرے جمال نے راز داری نال کہیا۔
فضل کریم تے سوچاں دا پہاڑ ٹُٹ پیا اوہنے مہلت منگی ۔آخر کار اپنی رہی سہی عزت نوں بچان لئی اوہنے ہاں کر دتی ۔تے اوہ اسماء فضل توں اسماء مجید بن گئی۔
(جاری اے)