استاد ناز خیالوی۔۔۔اک عہد دا ناں
استاد ناز خیالوی صاحب دا اصل ناں محمد صدیق اے۔آپ تاندلیانوالہ دے نواحی پنڈ392گ ب جھوک خیالیکی وچ پیدا ہوئے۔اس وجہ توں اپنے تخلص دے نال خیالوی لکھدے سی۔اوہ چھ بھراواں توں نکے سی۔بڑے نازتے سوہنی طبیعت دے مالک سی۔ناز صاحب ہوراں دے خاندان وچ صاحبِ علم لوک رہندے نیں۔پر خاندان وچ شاعری نوں چنگا عمل نہیں گنیا جاندا سی،پرناز ہوراں دی طبیعت شروع توں شاعری دی خشبواں نال بھریا ہویا۔
ایسے لئی اس خشبو نوں بکھیرن لئی مختلف شہراں دا رخ کیتاتے مزدوراں دے شاعر جنابِ من استادِ محترم احسان دانش ہوراں دی صحبت لبھی تے ایس صحبت نے محمد صدیق نوں ناز خیالوی بنا دتا تے جداں فقیراں تے درویشاں نیں اپنی نظر کیتی تے قلندری صابری بنا دتا۔
ناز صاحب ہوراں دی شاعری وچ تشبیہات،استعارے،کنائے،تے مختلف زباناں دا اکٹھ ملدااے۔ناز صاحب اک صوفی تے درویش شاعر سن۔اوہناں نیں ساری زندگی اک اکلے کمرے وچ چلہ کشی کردیاں گذاری اے۔ ناز ہوری صاحب ِعلم،صاحب ِ زبان شاعر سن۔رات گئے تیک دوستاں، شاگرداں نال علمی،ادبی،سیاسی،سماجی،دینی،شرعی،تصوف،لطائف وغیرہ تے گل بات ہوندی سی تے ساری رات دوست،احباب ہمہ تن گوش ہو کے سندے سن۔
ہشاش بشاش طبیعت دے مالک سن سب نال پیار پریت وَنڈدے سن سب نال محبت کردے سن۔ امیر، غریب، بچہ، بوڑھا سارے ناز صاحب ہوراں دی عزت کردے سن تے اوہناں نال ملاقات کرن لئی اِچھا رکھدے سن۔ناز صاحب نے اپنی حیاتی وچ اک کتاب پنجابی ادب نوں دتی جہدا ناں ”سائیاں وے”صوفی کلام تے مشتمل سی اوس توں بعد اوہناں دے شاگرداں نیں محنت،مشقت کر کے اردو ادب نوں اک کتاب دتی اے جہدا ناں”تم اک گورکھ دھندا ہو” اے۔
ناز صاحب نے اک قوالی لکھی جس نے ناز صاحب نوں امر کر دتا تے گان والے نے وی کوئی کسر نہ چھڈی اوس قوالی دا ناں”تم اک گورکھ دھندا ہو” اے جو استادِ محترم،استادِ فن نصرت فتح علی خان صاحب نے گائی تے قوالی دا حق ادا کردتا۔حالات نال تے ویلے نال لڑدیاں لڑدیاں اس دنیا فانی توں کوچ کرگئے۔پر اج وی ناز صاحب ساڈے دلاں وچ زندہ نیں تے تا قیامت زندہ رہن گے۔
تاریخِ وفات،12 دسمبر2010
دوستاں اگے اپیل اے کہ اوہناں لئی دعائے مغفرت کیتی جاوے
اوہناں دا کج کلام دوستاں لئی
دل نوں سوچ وچار بڑے نیں
عشق دے وچ آزار بڑے نیں
سانوں دھوکا دے نہ جاویں
تیرے تے اتبار بڑے نیں
۔۔۔۔۔۔۔
نبھ گئی چون سواداں نال
سجناں تیریاں یاداں نال
سکھ مکمل کر لئے نیں
دکھ دِیاں امداداں نال
۔۔۔۔۔۔۔۔
سانوں تے نہیں سجھ وے سائیاں
آپے مرضاں بجھ وے سائیاں
من مرضی دا بت اسار دے
مٹی گئی اے گجھ وے سائیاں
۔۔۔۔۔
