غزل

قیصرمحمودگورایہ

جانوں پیارے اکھوں اوہلے
جند وچاری کھاوے ڈولے
یاد اس دی دل چ رڑکے
دور جد کوئی پنچھی بولے
غم دی راتے کس دی تھڑ وچ
چن وی گاہیا، تارے پھولے
جھب مہاراں پھڑ لے رانجھو
پاٹ گئے ڈنگراں دے ٹولے
دل تے پئی جد سٹ ہجر دی
رَتے اتھرو اکھیاں ڈولھے
عشق جی دے کم نرالے
شربتاں وچ زہر گھولے
ویکھ قیصرؔ رُت اُداسن
کونجاں مریاں گئے ممولے