سچا واقعہ

لکھت:  سدرہ اعجاز

میں بڑی ڈری ہوئی سی‘ کنب رہی سی ایہ اودوں دی گل اے جدوں میری عمر اٹھ ورھے سی تے میرے اُتے کسے جن دا سایہ ہویا سی۔ اوس ویلے ہویا ایس طرح کہ میرے سکول جان دا وقت ہو رہیا سی میں اپنے بسترے تے لیٹی ہوئی سی میری ماں سو رہی سی تے میرے ابا جان کم تے گئے سن۔ اچانک مینوں کسے دی آواز سنائی دتی میں آواز دے پچھے جان لگ پئی جدوں میں گلی وچ اپڑی تے اک کالے رنگ دے لباس وچ اک بندہ کھلوتا سی جو مینوں عجیب نظراں نال ویکھ رہیا سی۔ میں اپنے آپ اوہدے پچھے جان لگ پئی ایتھوں تک کہ میں اپنے سکول دے ساہمنیوں لنگھ کے مین سڑک تک وی اپڑ گئی۔ میں گلیاں تے سڑکاں توں ہوندی ہوئی اپنی پھپھی دے گھر جہڑا میرے گھر توں تقریباً اک توں دو میل دے فاصلے اُتے اے۔ میں اندر جانا چاہیا پر میرے پیر جم گئے تے اوہ بندہ مینوں اوہدے توں وی اگے لے گیا۔ میں بہت اگے ٹر گئی اوہ بندہ مینوں اوتھوں ای واپس لے جان لگ پیا میں اوہناں راہواں توں ہوندی ہوئی اپنے گھر دے کول اک پارک وچ اپڑ گئی میں اوتھے اک کھمبے دے پچھے کھلو گئی میں بہت زیادہ ڈر رہی ساں اچانک کجھ دور توں میری تائی دے ابو اوتھوں گزر رہے سن اوس بندے نے جو میرے توں علاوہ کسے نوں وی نظر نہیں سی آ رہیا اوہنے مینوں پچھے ہٹن لئی کہیا۔ میں پچھے ہو گئی میری تائی دے ابو اوتھوں لنگھے اوہناں نے مینوں پچھان لیا تے اپنے نال لے آئے۔ میں پورے راہ روندی ہوئی آئی۔ اوس ویلے اوہ چیز غایب ہو گئی سی میں گھر اپڑی تے سارے پریشان بیٹھے سن۔ میری ماں بہت زیادہ رو رہی سی میں اوہناں دے گلے لگ کے اُچی اُچی رون لگ پئی۔ میں مڑھے نال پوری طرح بھج چکی سی میرے ابا نے مینوں جوس وغیرہ لیا کے دتا میں جوس پی کے تھوڑی جہی سنبھلی اوس ویلے میں کسے دے کول وی نہیں جا رہی سی۔ میرے ماں باپ مینوں کسے بابا جی دے کول لے گئے اوہناں نے مینوں وقتی طورتے دم کر دتا اوہدے بعد اسیں گھر آ گئے رات نوں اسیں جدوں چھت تے بیٹھے سی تے اوہ بندہ مینوں گلی وچ کھلوتا نظر آیا میں ساریاں نوں دسیا کہ اوہ اوتھے کھلوتا اے پر کسے نوں وی اوہ نظر نہیں سی آ رہیا جدوں اسیں سارے اکٹھے رہندے سی تے میرے کزناں نے گلی وچ جا کے ویکھیا پر اوتھے کوئی نظر نہ آیا۔ اوس ویلے ساریاں نوں پتہ لگا کہ اوہ صرف مینوں ای نظریں آئوندا اے۔ فیر میری تائی امی نے سانوں اک پیر صاحب دے بارے دسیا میرے ماں باپ مینوں اوہناں دے کول لے گئے اوہناں نے مینوں دم کیتا۔ پر اوہناں دے دم نال اوہ چیز مینوں زیادہ تنگ کرن لگ پئی فیر اسیں اک ہور پیر صاحب دے کول گئے اوہناں نے فوراً میرا علاج یعنی دم کرنا شروع کر دتا اسیں دریاواں تے جاندے‘ دعاواں پڑھدے ہور وی بہت کجھ کردے۔ ایہدی وجہ نال میں سکول وی نہیں سی جا سکدی اوس چیز نے وی مینوں دھمکی دتی سی کہ اوہ مینوں پڑھن نہیں دیوے گی تے واقعی میری پڑھائی ختم ہو گئی پر میں فیر وی سکول جاندی سی کیوں جے اوہناں دیہاڑیاں میرے امتحان ہو رہے سن میں جتھے وی جاندی اوہ چیز میرے نال جاندی ایہ سلسلہ چلدے چلدے کافی چر لنگھ گیا۔
میں ہولی ہولی ٹھیک ہون لگ پئی پر ٹھیک ہون دے نال نال میریاں اکھاں دی روشنی وی چلی گئی جدوںاوہ چیز چلی گئی تے اچانک میریاں اکھاں دی روشنی وی چلی گئی۔ فیر اوہناں پیر صاحب نے میریاں اکھاں دا علاج وی کیتا ایہ سب کجھ چلدے چلدے چھ توں ست مہینے لنگھ گئے تے میں بالکل ٹھیک ہو گئی ہن جدوں وی میری ماں اوس واقعے دے بارے سوچدی اے تے ساڈے لوں کھڑے ہو جاندے نیں۔ اوہ ہن وی مینوں کدی کلاّ نہیں چھڈدیاں۔ ایہ میری سچی کہانی تہانوں پڑھن وچ تے بڑی چھوٹی لگ رہی ہووے گی پر ایہ چھ مہینے دا قصہ چھ صفحیاں وچ ختم نہیں ہو جاندا۔ اک بڑا لماں عرصہ میں اپنی زندگی دا انھیرے وچ گزاریا اے پر اوہ کہندے نیں نہ کہ ہر انھیری رات دے بعد روشن دن وی آئوندا اے۔