نعت شریف

اقبال راحت

عشق نبیۖ دیاں ایسیاں مستیاں چڑھیاں نیں
چل مدینے دل نے پھڑیاں اڑیاں نیں
اوہناں سکھیاں توں میں صدقے سو واری
جہڑیاں ماہی دے کوچے جا وڑیاں نیں
دل نوں لگی رہندی اے تانگھ مدینے دی
نین لگائی رکھدے رم جھم جھڑیاں نیں
راہواں دے وچ بھاویں رُل کے مر جائیے
ویکھنا ایں شہر مدینہ ریجھاں بڑیاں نیں
جہناں نوں شوہ مل گیا اوہ تے تر گئیاں
میرے جیہاں روندیاں کنڈھے کھڑیاں نیں
اک دن نال ماہی دے ساریاں کرنیاں نیں
رکھیاں دل وچ کج کج گلاں بڑیاں نیں
راحت اک دن ملے گا سایہ کملی دا
ہجر دیاں دُھپاں وچ جہڑیاں سڑیاں نیں