غزل

امین خیال

دس حیاتیے مویئے کنے سال توں ہور لنگھاویں گی
جنے پیر ودھاویں گی توں اونی گھٹدی جاویں گی
ایہ تے دس خاں سجن رُتے ہور کدوں تک آویں گی
کنی دیر اڈیکاں تینوں کنا کو چر لاویں گی
عشق وفا دے چوک اچ آ کے جو بھلیں پے جاندا اے
انج دا بھُلا پاندھی سُر تے کہڑے رستے پاویں گی
اک دن تیرے وعدیاں دا وی بھرم بہارے کھلنا ایں
کناں کو چر لاریاں دے پئی ساوے باغ وکھاویں گی
چیتر پھگن رُتاں دی تھاں جھکھڑ جھانجے جھلے نیں
کہڑی وا نال میریاں گلیاں اکھیاں آن سکاویں گی
رُتے نی کنڈیالیے ساڈے نال توں اینا ہل گئی ایں
اسیں نہ رہے تے دس توں کنھوں جا کے ہور ستاویں گی
جند نال جند دی شرط لگائی میرے نال توں آپے ای
اپنی جتی ہوئی بازی کنج خیال ہراویں گی