غزل

ارشد اقبال ارشد

بُکل وچ بارود لکائی پھردے نیں
ہتھیں اپنے لاشے چائی پھردے نیں
چودھریاں گھر خوشیاں ڈیرے لائے نیں
کامے پاٹے لیڑے پائی پھردے نیں
مظلوماں نوں دین دلاسے بن دردی
ظالم نوں وی اُنگلی لائی پھردے نیں
میرے دور دے لوکی جیبھاں سی کے تے
ہنجو پلکاں ہیٹھ لُکائی پھردے نیں
حالے پیو دی میت ویہڑے وچ ارشد
پتر گھر دیاں ونڈاں پائی پھردے نیں