غزل

انور اُداس

خواباں نوں میں تعبیراں دا چولا پا نہیں سکیا
گھر آئے سجناں نوں وی میں سینے لا نہیں سکیا
برفاں ورگے جُثیاں اندر رُوحاں ٹھر ٹھر گئیاں
بلدیاں رُتّاں دا سُورج وی رَت گرما نہیں سکیا
ہمبیا ہویا وی نہیں ساں میں نہ ساں ایناں ماڑا
موڈھیاں تیکر آئی پَنڈ وی سر تے چا نہیں سکیا
اوہ تے مینوں موڑ گیا اے میرے دِتّے تحفے
اوہدیاں دِتیاں یاداں اوہنوں میں پرتا نہیں سکیا
اینیاں ودھ گئیاں نیں مریاں رُجھّاں میں کیہ دَسّاں
اوہنوں ملن میں ساہنویں بُوہے تیک وی جا نہیں سکیا
تیز ہواواں لے گئیاں نیں آہلن رُکھّاں اُتّوں
روندے ہوئے پنچھیاں دا میں دَرد ونڈا نہیں سکیا
نا اتفاقی لے ڈُبی اے لوکاں تائیں انورؔ
دَریا اگّے وَجّا بنھ وی شہر بچا نہیں سکیا