غزل

جان کاشمیری

باغ بہاراں تتلی تارے خیریں مہریں ہُندے سن
دل ٹُٹّن توں پہلاں سارے خیریں مہریں ہُندے سن
فطرت رنگے عشق دوارے خیریں مہریں ہُندے سن
کھوہ، جھلانی، چھپڑ، دارے خیریں مہریں ہُندے سن
مدّت بعدوں آئیں آں تے اُجڑے اُجڑے لگدے نیں
میرے وطن دے محل منارے خیریں مہریں ہُندے سن
آندے جاندے پی پی رج دے پتا نئیں سی مرضاں دا
کھالاں دے وچ پانی کھارے خیریں مہریں ہُندے سن
دُھخدی لکڑی وانگوں ایتھے بوٹا بوٹا وین کرے
باغاں دے وچ پینگ ہُلارے خیریں مہریں ہُندے سن
غم دیندے سن نال خوشی دے غم لیندے سن ہس ہس کے
غم دے پیارے غم دے مارے خیریں مہریں ہُندے سن
بوڑھ دی سنگنی چھاویں بہہ کے ساہ دا پیچا پاوے کون
کِتّھے گیے اوہ عشق نظارے خیریں مہریں ہُندے سن
کَت دا ناہیں تکلا چھلّی ماہل اُداس اے چرخے دی
کُڑیاں دے اوہ شوخ اشارے خیریں مہریں ہُندے سن
اَج دے ہالی بے حالی دا ٹُردا پھردا منظر نیں
کل تک لونگاں دے لشکارے خیریں مہریں ہُندے سن