وا ورولہ(گھمن گھیریاں)

ہن تے نکیاں وڈیاں پنڈاں وچہ اے “ہاوسنگ سکیماں” بن گئیاں نیں جناں پاروں پنڈاں وچہ وی آباد ی دنوں دن ودھ ری اے تے کھلیاں تھاواں مک رہیاں نیں پہلاں پنڈاں وچہ کئی خالی ونڈاں پئیاں ہوندیاں سن ،اوہناں وچہ پرالی دے کُنوں لگے ہونے جتھے بہہ کے دھپ سیکنی تے نالے شغل مغل لالیندے ساں،پر ہون اوہ کھلیاں تھاواں وِک وُک گئیاں نیں ،پہلاں پنڈاں وچہ بڑا سکون ہوندا سی تے ہر پنڈ وچ ایک بوہت وڈا بوہڑضرور ہونداسی جہدی چھاں تھلے بہہ کے یاراں بیلیاں نال گپاں شپاں لانیاں ،بڈھیاں بہہ کے بارہ کٹال ،گجی چارہ کھیڈنا منڈیاں بانٹے ،اخروٹ کھیڈنے، پر ہن نہ اوہ بوہڑ ریا نہ اوہ رونقاں سوڑیاں گلیاں ،تنگ مکان ،رُکھے لوک ،سچ نال ہن پنڈاں تھاواں وچہ وی شہراں ہار ساہ کہٹیاجاندا اے ، اک دن دل بڑا سوڑا جہیا پیاتے اک بیلی نال اہدے نال اوہناں دے کھوہ تے ٹر گیا اس دن گرمی وی بڑی سی انج لگ ریاسی کہ جیویں سورج سوا نیزے تے آگیا اے، کھوہ دا پینڈا واہوا سی راہ وی کچا سی،ایتھے پہلاں سوہلنگ لگا سی پر کنے ورہے لنگھ گئے نے سوہلنگ لگیاں نوں ہن تے اٹاں وی لوک چُک کے لے گئے نیں، بیلی نے آکھیا کہ سائیکل تے کی جانا اے پیدل چلنے واں نالے سیر ہوجائے دی تے لتاں کھل جان دیا ں،اوہنے سر تے کھل والا دابڑا رکھ لیا تے ہتھ وچہ ڈرمی پھڑ لئی جہدے وچہ دھاراں کڈھ کے لیانیاں سن، مینوں اے چنگا نہ لگا میں اہدے کولوں ڈرمی پھڑ لئی،اوہنے اس توں فائدہ اٹھاندیاں ہویاسگٹ لالیا ، خیر اللہ دا ناں لے کے ٹر پے راہ کچا ہون دے پاروں آوندیاں جاندیاں موٹرسائیکلا ں دے تیز لنگھن دی وجہ توںاڈن والی توڑھ نا ل اسی بہوبلے بن گئے ساں ،ٹر ٹر کے میریاں تے پنیاں تے وکھیاں پیڑ کرن لگ پیاں سن ،کجھ ڈرمی چُکن نال میری بانہہ وی تھک گئی سی میں پہلاں کہہ بیٹھا ساں کہ نئیں ڈرمی میں پھڑنی اے، اے وی نئیں ساں کہہ سکدا کہ میں تھک گیا واں کھوہ وی انج لگے جیوں دور ای جاریا اے کسے حالاں نال کھو ہ آیا ،بیلی نے جاندیاں ای موٹر چلائی تے مینوں وی ایک کچھا دتا تے آپ وی کچھا پا لیا پہلاں اسی اہناں دی موٹر تے رج کے نہاتے میں تے نہاندا رہیا پر اوہ نال نال مجھاں کٹاں نو ں پانی وی پیاندا تے نالے نہوائی وی جاندا سی اوہنے پرالی دا اک کوچہ بنایا سی اوہدے نال مجھاں دیا ں کنڈاں وی کوچ رہا سی اس پاروں مجھاں نو ں بڑ ا سواد آرہیا سی تے ا نج جیویں مست ہوریا ں نیں، اہنی دیر نوں نوکر ریڑھی تے پٹھے لے آیا اوہ نوکر نال رل کے پٹھے کترن لگ پیا اہنی دیر توں میں وی ناہ ناہ کے تھک گیا ساں ،میرے بیلی نے آکھیا آو ا وہ سامنے بندے کنک وڈ ھ رہے نے اوتھے چلنے واں ،اوہنے نوکر نوں آکھ کے منجی منگوالئی اسی منجی ڈاھ کے اک ونڈ سی جتھے ٹاہلی دی بڑی گوڑھی چھا ں سی اوتھے بہہ گئے، میرے بیلی نے نوکرنوں آواز دتی کہ سیوبیر تے کاٹھے بیر وی لے کے آ،سامنے پیلیاں دے وچ بندے سراں تے پگاں بن کے ہتھاں وچ داتری پھڑ کے کنک دی واڈھی کررے سن ،تے سوانیاں اک ہتھ وچ تروڑا پھڑیا تے اک ہتھ نال سٹے چگ رہیاں سن میں اوہناں نو ں بڑے دھیان نال ویکھ رہیا سا ںکہ ایڈی گرمی وچ وچارے کنک وڈ رہے نے اہنی دیر توں ایک بندہ دوھنے وچہ اوہناں لئی ٹھنڈا پانی لے آیا گلاس تے ہے کوئی نہی سی اوہناں دوہاں ہتھاں نوں جوڑ کے اک پیالی بنا لئی تے رج کے پانی پیوی جان ،میں اہناں سوچاں وچ ڈبیا ساں کہ اکو واری پیلیاں دے وچوں اک ہوا دا گول چکر گھمنا شروع ہوگیاجہدے وچہ کنک دے سٹے وی گھم رے سن اوہنوں ہوا ورولہ آکھدے نے اِس لفظ” وا ورولہ ” اہنوں گھمن گھیری وی آکھدے نیں ،توں جہیڑے خالص شہری نے اُوہناں نوں جانکاری نئیں پر جہیڑے ِپنڈاں وچوںنویں نویں اٹھ کے گئے نے اوہ بڑی چنگی طراں جاندے نیں اُوہناں پک نال اے لفظ ُسنیاای نئیں بلکہ اے نظارا ویکھیا وی ہووے دا،اے ہوا دا اک ایساگول چکر ہوندا اے جہڑاگول گھمتا اے تے تیزی نال چلدا اے ، اس ہوا دے اندر جہڑی چیزآجاندی اے اے اہنوںلویٹ کے آسمان ول لے جاندا اے بزرگ دسدنے کہ اہدے وچ جنات تے باہرلیاں چیزاں ہوندیاںنے اہدے وچ جہڑی شئے آگئی او اندر ای رہ جاندی اے ، ایہہ اُڈدا اُڈدا اوتاں سمان ول ٹر گیا، اے سارا ماجرا ویکھ کے میرے دماغ وچہ فوراً آیا کہ کجھ لوک وی اس واہ ورولے ہا ر ہوندے نیں جہڑے اپنے مقصد واسطے گول گھمدے نیں تے جہڑی چیزاہناں دے قابو آجاوے اوہنوں اپنے نال ای لے اڈدے نیں،اے سچ اے ایہو جے لوگ ساری حیاتی انجے دا دا دپے لاندے رہندے تے اہناں دی پوری نئیں پیندی وڈیاں دی اک ضرب المثل اے کہ” چوروں دے گھر کدی دیوے بلدے نئیں ویکھے “میرے دماغ وچ ایہہ ای گلا ں چل رہیا ں سن کہ کہ میرے بیلی دا نوکر چوکھے سارے بیر لے آیا اوہ رج کے کھادے تھوڑی دیر بعدوں نوکر نے کھوہ توں اچی ساری آواز دتی کہ کہ پنڈوں پہتہ آگیا اے آجائو روٹی کھا لو اہنی دیر نوں اسی واوہ چوکھے بیر کھاچکے ساں،میں آکھیا کہ مینوں تے اہنی بھکھ نئیں بیلی کہندا ے چل یارتھوڑی جنی کھا لیئں خیر اسی اٹھے تے اہناں دے کھو ہ تے ٹر گئے جتھے پنڈوں پہتہ آیا سی ،ساڈے نال اے واڈھے وی کھو ہ نوں ٹر پے ،روٹیاں جنہاں تے مکھن لگا سی ،لسی دا دھونا ،دیسی گھیوتے مکھن دی خشبو آرہی سی ،اس خشبو نا ل میرے اندر بھکھ پوہت گئی میں اوہناں تے نال چونکڑ مار کے بہہ گیا تے رج کے روٹی کھادی لسی دا گھڈوا پیتا ، واڈھے تے روٹی کھا کے وڈے وڈے ڈکار مارن لگ پے،خیر مینوں ڈکار تے نہ آیا ، روٹی توں بعد وں نوکر اندروں گڑ لے آیا جہیڑا ساریاں تروڑ کے تھوڑا تھوڑا کھادا ،شکر دوپہر سی بیلی نے آکھیا تھوڑا آرام کرلیے فیر مجھاں دیاں دھاراں کڈھ کے واپس ٹرجاواں دے نو کر حقہ پخھا لیاآیا ،ساریا اک اک واری لائی خیر اساں اوتھے کھوہ تے پئیاں منجیاں تے لمے پئے ای آں تے رج کے روٹی کھا ن پاروں بڑی مٹھی نیندر آگئی اجہے کجھ پل ہی ستے ہوواں گے کہ ڈیگر دی بانگ ہون لگ پئی بیلی نے مینوں موڈے تو پھڑ کے جگایاتے آکھیا کہ دھاراں داویلاہوگیااے ،اوہ اٹھیا اہنے کجھ مجھاںتھلے کٹے نوں چھڈکے چوئیاں تے کجھ نوں ٹیکے لاکے دھاراں کڈھیاںنالو نال اوہ ددھ ڈرمی وچہ پاندا رہیاد و ڈ رمیاں بھرگئیاں اک میں پھڑی تے اک اہنے ددھ لیا تے واپس پنڈ نوں مڑ آئے اے نکی جئی سیر من نوں ا ہنی چنگی لگی جہڑی ہن تیکر یاد اے