غزل

بابا نجمی

وچ طوفاناں دے انکھاں والا دیوا بلدا ویکھ رہیاں
میں فرعون دے ویہڑے بابا موسیٰ پلدا ویکھ رہیاں
ایہہ سُفنا جے ہو جائے سچا گھیو دے دیوے بالاں میں
اپنے سر توں سڑدا بلدا سورج ڈھلدا ویکھ رہیاں
جہنے کل توہین سی سمجھی میرے نال کھلوون دی
اوہنوں اپنے پچھے پچھے اج میں چلدا ویکھ رہیاں
سرخ عناباں ورگے ہنجو کیوں نہ ڈگن اکھیاں چوں
اپنے شہر چ کربل ورگا منظر کل دا ویکھ رہیاں
ویلے سر نہیں ٹکر لبھدا محنت والے ہتھاں نوں
چار چفیرے چور اُچکا ایتھے پھلدا ویکھ رہیاں
خورے کیویں چلدی پئی اے گڈی میری دنیا دی
وانگ چھلیڈے اک دوجے نوں ہر کوئی چھلدا ویکھ رہیاں
جس دے اکھر برکت والے دل نوں روشن کردے نیں
وچ عبادت گاہواں اوہ میں نسخہ جلدا ویکھ رہیاں